Allahü teâlânın büyük bir evliyası.
Hemen kabul olurdu indallah her duası.

Ermeninin birisi, gelerek huzuruna,
Çocuksuz olduÄŸundan, dert yandı ÅŸöyle ona:

Dedi: (Siz büyüksünüz, buna inanıyorum.
Dua edin, benim de oluversin çocuÄŸum.)

Seyyid Taha, bir dua buyurdu Ermeniye.
O, buna çok sevinip, dönüp gitti geriye.

BeÅŸ sene sonra yine, huzuruna gelerek,
Dedi ki: (On çocuÄŸum oldu tam bugüne dek.

Hatta her bir batında, oldu ikiz çocuÄŸum.
Artık dua etmeyin, çocuk istemiyorum.)

Bir gün de, talebeden emredip bir kiÅŸiye,
Van’a göndermiÅŸ idi bir iÅŸi yapsın diye.

Dönerken, Van valisi, etti ki ondan talep:
(Geri gitmeseniz de, burada kalsanız hep.

Van halkına etseniz her gün vaaz-ü nasihat.
Bundan, size minnettar kalırım ben de bizzat.)

Dedi ki: (Seyyid Taha, üstadımdır ki benim,
O izin verir ise, elbet kabul ederim.)

Nehri'ye avdetinde, onun bu ricasını,
Söyleyip, talep etti izin ve rızasını.

Buyurdu ki: (Van için bir mürÅŸid lazım, ancak,
Bu iÅŸ sana ve bana, pek nasib olmayacak.

Öyle zannederim ki, yakında bu iÅŸ yine,
Senin yakınlarından nasib olur birine.

Seyyid Fehim namında bir zattır ki o kişi,
İnşallah pek yakında, halleder o bu işi.

O, çok büyük evliya olur zannediyorum.
Lakin ÅŸimdi nerdedir, onu bilemiyorum.)

Bunları işitince, arz etti ki o ise:
(Efendim, akrabamdan var ÅŸimdi böyle kimse.

Bir amcazadem var ki Cizre’de ÅŸimdi benim,
Çok faziletli olup, ismi de Seyyid Fehim.

BuyurduÄŸunuz gibi, fevkalade kimsedir.
Åžu anda din ilmini tedris eylemektedir.)

Buyurdu: (Öyle ise, bir daha geldiÄŸinde,
Onu da, yanımıza getir beraberinde.)

(Peki Efendim!) deyip, bir hayli sevinerek,
Müjdeledi onları, evlerine giderek.

Babası da iÅŸitip, çok memnun oldu buna.
OÄŸlu Fehim’i alıp, düÅŸtü Nehri yoluna.

Giderken, kendisine tembih etti: (Ey oÄŸlum!
Büyük bir evliyaya seni götürüyorum.

Adı, Seyyid Taha ki, o, kutbudur bu asrın.
Kemale gelmedikçe, ondan ayrılmayasın.)

Mübarek huzuruna varınca en nihayet,
Görüp Seyyid Fehim’i, eyledi çok muhabbet.