Seyyid Fehim, bir sene Van'a geldiklerinde,
Edremit nam bir yere gitti günün birinde.

O yer, baÄŸlık bahçelik bir yer idi, çok ÅŸirin.
Yürüdü bir çeÅŸmeye, bir abdest almak için.

O ara genç bir kiÅŸi, bu veliyi görerek,
DolaÅŸtı etrafında çok hürmet göstererek.

Zira genç, bir kerecik görünce bu veliyi,
Muhabbeti, kalbinde yer etti gayet iyi.

Elinde olmayarak, aşık oldu bu zata.
Pervane oldu sanki, etrafında adeta.

Hazret-i Seyyid Fehim, dönüp baktı o gence.
Kuvvetli bir teveccüh etti ona hemence.

Van'a teşrif eyledi daha sonra ayrılıp.
O genç de gitti eve, onun aÅŸkıyle yanıp.

MeÄŸerse bir papazın oÄŸluymuÅŸ o genç kiÅŸi.
Onun muhabbetiyle, bir anda doldu içi.

Seyyid Fehim, Arvas'a döndü ise de Van'dan,
Bir gün, bu nahiyeye geldi bahar olmadan.

Halbuki âdetleri deÄŸildi böyle gelmek.
Arvas'tan çıkmazlardı yaz ayı gelene dek.

Herkes merak etmişti bu zamansız gidişi.
Ve hem de hiçbir kimse anlamadı bu iÅŸi.

Vakta ki Seyyid Fehim vardı çeÅŸme başına,
Ardından biri geldi, hemen yanı başına.

Arz etti ki: (Efendim, falan ermeni genci,
Åžu anda çok hastadır, gönderdi beni elçi.

Dedi: ÇeÅŸme başında, olacak ÅŸimdi bir zat.
Canım, onu görmeyi çok istiyor ÅŸu saat.

Benim için git ona, rica et gelmesini.
EÄŸer kabul ederse, al getir kendisini.

Bunu arz etmek için gelmiÅŸtim buraya ben.
Kabul buyurursanız gidebiliriz hemen.)

O zat, Seyyid Fehim’e edince bunu teklif,
Derhal kabul buyurup, eyledi eve teÅŸrif.

O genç, Seyyid Fehim'e arz etti ki: (Efendim!
Öyle zannederim ki, çok yakındır ecelim.

Telkin eder misiniz bana da dininizi.
Zira çok seviyorum, ben zat-ı alinizi.

Sizi, çeÅŸme başında görür görmez o günü,
Yakmış idi sevginiz bu fakirin gönlünü.

Ve sizin hakkınızda düÅŸündüm ki: O eÄŸer,
Ne dindeyse, o dindir Hak indinde muteber.

Size, o günden beri aşık oldum bin canla.
Ve sizi bekliyordum günlerdir, heyecanla.

Dininize girmeyi çok arzu ediyorum.
Lakin nasıl girilir, onu bilemiyorum.)

Seyyid Fehim, ÅŸefkatle nazar etti o gence.
Daha sonra imanı telkin etti hemence.

Genç de hemen getirip kelime-i ÅŸehadet
Ä°manı kâmil ile can verdi en nihayet.

O gencin babasına buyurdu ki o zaman:
(OÄŸlunuz, son nefeste oldu kâmil Müslüman.

O, şimdi sizin değil, artık bizim olmuştur.
Onundur bundan sonra, sonsuz sevinç ve huzur.)

Alarak babasından onun cenazesini,
İslam mezarlığına defnetti kendisini.