Tahir Efendi diye, sevdiklerinden bir zat,
Vardı ki, şu vakayı anlattı kendi bizzat:

Dedi ki: Ben Kerkük’te görmüÅŸtüm iyi tahsil.
Arabi, farisiyi öÄŸrenmiÅŸtim bittafsil.

Tefsir, hadis, fıkıhta var idi hayli bilgim.
Ä°lim meclislerinde hem de söz sahibiydim.

Bir gün, arkadaÅŸlardan birisi bana geldi.
Dedi ki: (Bir âlim var, Abdülhakim Efendi.)

Onun faziletinden bahsedip sonra bana,
Ertesi gün de gelip, götürdü beni ona.

DüÅŸündüm ki: Ben dahi âlimim onun gibi.
Kerkük’te her mecliste, ben idim söz sahibi.

GittiÄŸimiz yerde de, böyle olmalı hatta.
Bilgili olduÄŸumu, bilmeli hem o zat da.

Bunları düÅŸünerek, huzura vasıl oldum.
Kendisine çok yakın sandalyeye oturdum.

Abdülhakim Efendi, baÅŸladı konuÅŸmaya.
Etrafa, inci gibi ilim, hikmet saçmaya.

Ömrümde duymadığım ÅŸeylerden bahsetti hep,
Yanında oturmaya eyledim ondan edep.

Az sonra, sandalyeden yavaÅŸça yere indim.
Orada oturmaya çünkü layık deÄŸildim.

Sonra geri çekilip, oturdum az geride.
Çünkü layık görmedim kendime o yeri de.

Az sonra, o yeri de fazla görüp, oradan,
Az daha geri çıktım, hiç elimde olmadan.

Gide gide oturdum dış kapı kenarında.
Anladım ki, hiçmiÅŸim ben o zatın yanında.

Yine Tahir Efendi anlattı ki bir kere:
Bir gün Efendi Baba ÅŸöyle dedi bizlere:

(Evliya huzuruna, dolu giden, boÅŸ döner.
Lakin dolu dönülür, boÅŸ gidilirse eÄŸer.)

Bunları söyleyerek buyurdular ki bana:
(Evde kitap kalmasın, dağıt başkalarına.)

(Peki) deyip, huzurdan ayrılıp eve vardım.
Lakin kitaplarımı vermeye kıyamadım.

Emrine hiç uymamak olmasın diye fakat,
Zorla, bir ikisinden edebildim feragat.

Sonra yatsıyı kılıp, yattıysam da yatağa,
Rüyada, Efendi’yi görüp kalktım ayaÄŸa.

Zira buyurdular ki bana rüyada iken:
(Tahir, kitaplarını çıkardın mı evinden?)

İki rekat bir namaz kılıp yattım yatağa.
Lakin yeni uykuya geçmiÅŸ idim ki daha,

Yine rüyama girip ve yanıma geldiler.
Korktum, zira o anda gayet celalliydiler.

Bana buyurdular ki o hiddetle bir daha:
(Evde mi saklıyorsun kitapları sen hâlâ?)

Fırlayıp abdest aldım, yine durdum namaza.
Daha sonra, evimde ne kadar kitap varsa,

Tamamını toplayıp, o gece attım evden.
Bu, çok hayırlı oldu hakkımda hakikaten.

Zira o, öncelikle benden alıp onları,
Bol bol ihsan ettiler kendinde olanları.