Abdülhakim Efendi, Bayezid camiinde,
Nasihat ediyordu, hem de Hac mevsiminde.

O mübarek yerleri, Kâbe, Mina, Arafat,
Anlatırken, zevk ile dinliyordu cemaat.

Buyurdu: (Ey insanlar, ÅŸimdi Hac mevsimidir.
Yüzbinlerce Müslüman, ÅŸimdi bu yerlerdedir.

Tahmin ediyorum ki, ÅŸu anda, hepinizin,
Kalbleri yanıyordur Beytullah aÅŸkı için.

Öyleyse ÅŸimdi biraz, yumun gözlerinizi.
O mukaddes yerlerde, düÅŸünün kendinizi.)

O böyle buyurunca, camideki cemaat,
Herbiri, gözlerini kapadılar o saat.

Onlardan herbirisi yumunca gözlerini,
O mübarek yerlerde gördü kendilerini.

Kimi, sa’y yapıyordu Safa ile Merve’de,
Vakfeye durmuÅŸ idi kimi Müzdelife’de.

Kimisi, Beytullah’ta hem tavaf yapıyordu.
Kimisi de, Mina’da ÅŸeytanı taÅŸlıyordu.

Herbiri, bir aÅŸk ile, bu mübarek yerleri,
Gezerek yapıyordu bütün vazifeleri.

Birazdan gözlerini açınca o cemaat,
Gördüler ki, camide otururlar o saat.

Abdülhakim Efendi, torunu Behik Bey’e,
SormuÅŸtu: (Büyüyünce ne olacaksın?) diye.

O dahi cevabında dedi ki: (Dedeciğim!
En çok kaptan olmaktır ÅŸu andaki tercihim.)

Buyurdu: (Sen olursun, iyi muhasebeci.
Erkek, akÅŸam olunca, erken eve gelmeli.)

Aradan yıllar geçti o günden itibaren.
Behik, muhasebeci olmuÅŸtu hakikaten.

Bir Hüseyin Efendi vardı Eyüp Sultan’da.
Kendisi Kadiri’de ÅŸeyh idi zamanında.

Vakta ki ziyarete gidince bu veliye,
Ona hizmetçiliÄŸi, tercih etti ÅŸeyhliÄŸe.

Bu Hüseyin Efendi, yalnız ve fakir idi.
Dostları yardım eder, onunla geçinirdi.

Bir piyango bileti alarak bir gün bu zat,
Gizlice cüzdanına sakladı onu bizzat.

Kimseye söylemedi bu iÅŸi yaptığını.
Çünkü herkes bilirdi, caiz olmadığını.

DüÅŸündü ki: Bu bilet, kumardır gerçi, ama,
Belki bir ruhsat vardır, yalnız odun almama.

EÄŸer para çıkarsa, alacağım sırf odun,
İnşallah bu kadarcık mahzuru olmaz bunun.

Ya Rabbi, bu hususta söz veriyorum sana,
Sırf odun alacağım, sarf etmem başkasına.

Bunu, sen biliyorsun, bilmiyor baÅŸka biri,
Özrümü kabul edip, af eyle bu fakiri.

O gün bilet cebinde, Efendi’nin yanına,
Gidince, o büyük zat buyurdular ki ona:

(Ya Hüseyin Efendi, piyango biletiyle,
Almak caiz deÄŸildir, sadece odun bile.)

Çıkınca, yırtıp attı piyango biletini.
Daha iyi anladı onun faziletini.