Abdülkadir Geylani, küçükken yaşı, bir gün,
Tarlaya, çift sürmeye gitmiÅŸ idi gündüzün.
Öküzün kuyruÄŸundan tutunmuÅŸ gider iken,
Hayvan, dile gelerek, konuÅŸtu ona birden.
Dedi: (Ey Abdülkadir, ÅŸunu bil ki ÅŸüphesiz,
Seni, bu iÅŸler için yaratmadı Rabbimiz.)
Korktu ve eve geldi, dedi ki: (AnneciÄŸim!
Bana izin verirsen, BaÄŸdat'a gideceÄŸim.
İlim tahsil etmektir gitmekte asıl gayem.
Ayrıca, evliyayı ziyaret ederim hem.)
Annesi memnun olup, dedi ki: (Ey evladım!
Ä°lim öÄŸrenmen idi benim dahi muradım.)
Koltuğunun altına, dikerek kırk altını,
Dedi ki: (Doğruluktan ayırma lisanını.
Git, yolun açık olsun, emanet ol Allah'a.
Belki de görüÅŸmemiz, nasib olmaz bir daha.)
Abdülkadir, böylece annesinden ayrılıp,
BaÄŸdat'a yola çıktı, bir kervana katılıp.
Bir müddet yol gidip de, geçince Hemedan’ı,
Aniden, eşkıyalar bastılar bu kervanı.
Kervanda, mal ve eÅŸya var ise her ne kadar,
Teker teker sorarak, gasbeyleyip aldılar.
Abdülkadir'e dahi sordu ki bir eÅŸkıya:
(Ey çocuk, üzerinde neyin var mal ve eÅŸya?)
Dedi: (Benim, sadece, kırk altınım var ki hem,
Onları, koltuğumun altına dikti annem.)
Reisleri gelerek, sordu ki ona tekrar:
(Ey çocuk, doÄŸru mudur, yanında altın mı var?)
Dedi: (Evet efendim, kırk altınım var ki hem,
Koltuğumun altına dikmişti tek tek annem.)
SöylediÄŸi o yeri sökerek eÅŸkıyalar,
Altınları görünce, ÅŸaşıp dona kaldılar.
Reisleri dedi ki: (Pekala ey evladım!
Ne için doÄŸrusunu söyledin, anlamadım.
EÄŸer söylemeseydin, bulamazdık biz bunu.
Niçin sen, bile bile söyledin doÄŸrusunu?)
Dedi ki: (Ben anneme söz verdim ki efendim,
Her ne olursa olsun, yalan söylemeyeyim.
DoÄŸrudan sapmamaya, söz vermiÅŸtim anneme.
DeÄŸer mi, altın için bu ahdimden dönmeme.)
Reis bunu duyunca, başladı ağlamaya.
Dedi: (Eyvah, benim de ahdim vardı Allah'a.
Lakin bunca senedir, yaparım eşkıyalık.
Åžu andan itibaren, tövbe ettim ben artık.)
Diğer eşkıyalar da, bakarak bu reise,
Dediler: (Bizler dahi, vazgeçtik öyle ise.)
Halisen tövbe edip, o gün bunca eÅŸkıya,
Aldıkları ne kadar var ise mal ve eşya,
Tekrar sahiplerine vererek teker teker,
O günden itibaren, o iÅŸi terk ettiler.
|
