Åžefkat ve merhamette, yok idi bir emsali.
Gönül alma babında, olmazdı hiç ihmali.

Eczacı Fatih Bey’in babası etti vefat.
Yalnız kaldı annesi hanesinde o saat.

Gerçi kadıncağızın, vardı iki evladı.
Ve ikinci oÄŸlunun, Metin’di hem de adı.

Fatih Bey, yapıyordu yedek subay askerlik.
Metin’se, yurt dışına gitmiÅŸti o sene ilk.

Bir gün bana dedi ki: (O dertli kadıncağız,
Kim bilir ne yapıyor evinde yapayalnız.

Ne kadar üzüntülü, kederlidir o hanım.
Ziyaretine gidip, duasını alalım.)

İkimiz beraberce, vardık ziyaretine.
Caliyet-ül ekdarı okudu kendisine.

Öyle çok sevindi ki buna o dertli hatun,
Belki de en sevinçli günü oldu bu onun.

Yine bu zat, camide, belli gün ve saatte,
Bulunurdu bir müddet hem vaaz-ü nasihatte.

Olsa da yağmur yağış, fırtına, tipi ayaz,
Yine hiç aksatmazdı bu dersleri kış ve yaz.

Bilirdi çünkü bunu, en mukaddes vazife.
Bu yolda tüketmiÅŸti ömrünü seve seve.

Tek kiÅŸi olsa bile kendisini dinleyen,
Yine aynı şevk ile yapardı dersi aynen.

Bir gün, yine vaaz için evden çıkıyordu ki,
Vardı o gün ÅŸiddetli fırtına, kar ve tipi.

Evinden dediler ki: (Dışarda çok soÄŸuk var.
Sırf bugün gitmeseniz, herhalde olmaz zarar.)

Buyurdu ki: (Katiyen, soÄŸuk olduÄŸu için
Hiç gitmemek olur mu, vebali var bu iÅŸin.)

Hiç deÄŸer vermiyordu dünya mal-ü mülküne.
Åžu beyti çok duyardım kendisinden ben yine:

(Mal-ü mülke olma maÄŸrur, deme var mı ben gibi?
Bir muhalif yel eser, savurur harman gibi.)

Bir terzisi var idi Habil Efendi diye.
Elbise diktirmiÅŸti bir defa bu terziye.

Terzi dedi: (Efendim, güle güle giyinin.)
O, son elbisesiymiÅŸ meÄŸerse bu velinin.

Buyurdu ki: (Bakalım, bu elbiseyi giymek,
Ne kadar nasib olur, ömrümüz kalmadı pek.)

Ben dahi yanındaydım, işittim bunu bizzat.
Ondan sonra çok zaman geçmeden etti vefat.

Vefat ettiÄŸi günün bir hafta evvelinden,
Bir banyo almasını söylediler evinden.

Buyurdu ki: (Banyoya lüzum yoktur bu sefer.
Çünkü beni, yakında gasleder Ali Sezer.)

Vardı ki Ali Sezer diye bir talebesi,
En çok onun olmuÅŸtu Ondan istifadesi.

Bu sözü üzerinden, bir hafta geçti zaman.
Ahmet Mekki Efendi, göç etti bu dünyadan.