Yıl bindörtyüz elliüç, mevsim bahar, ay Nisan.
Geldi Bizans önüne, genç PadiÅŸah Mehmed Han.
Ä°stanbul önlerinde kurdu karargahını.
Ümit ve iÅŸtiyakla sürüyordu atını.
MuhteÅŸem ordusuyla bu fethe çıktığında,
Âlimler ordusu da yer almıştı yanında.
Hocası AkÅŸemseddin ve Molla Gürani’ler.
Molla Fenari gibi en mutena âlimler.
Talebeleri ile gelirlerdi bu fethe.
Cesaret verirlerdi Fatih Sultan Mehmed’e.
Töremiz mucibince, genç PadiÅŸah, evvela,
Ä°slam’ı tebliÄŸ etti harpten önce küffâra.
Velakin red cevabı alınca kâfirlerden,
Şehri muhasaraya başladı sonra hemen.
Daha sonra PadiÅŸah, paÅŸalardan birini,
Hocasına gönderip, yaptı ÅŸu tembihini.
Dedi: (Sor ki hocama, bizim midir bu zafer?
Bu düÅŸmana karşı biz, olur muyuz muzaffer?)
Hocası Akşemseddin, buyurdu ki: (Bu denli,
Ümmet-i Muhammed’den er, kumandan ve veli,
Bir kâfir kal'asına olur da müteveccih,
Hak teâlâ, müyesser etmez mi bize fetih?)
Bu cevabı, Sultana ulaştırdılar, fakat,
Bununla yetinmeyip, istedi tam sarahat.
PaÅŸayı, hocasına gönderdi yine hemen.
Dedi: (Fethin vaktini bildirsin bana lütfen.)
O zaman Akşemseddin daldı murakabaya.
Kırık kalble yalvardı, Allahü teâlâya.
O haliyle, bir miktar tefekkürde kalarak,
Sonra, murakabadan başını kaldırarak,
Buyurdu ki: (Gelince, Mayıs yirmidokuza,
Geçilsin seher vakti, ÅŸu yerden taarruza.
Allah’ın yardımıyla fetholur Bizans o gün.
Ve ezan sesleriyle, ÅŸehir dolar topyekün.)
Fethin tarihini de öÄŸrenince genç Sultan,
Hücum hazırlığına devam etti durmadan.
Velakin Bizanslılar zincir çekip Haliç’e,
Mania koymuşlardı araya kuvvetlice.
Genç PadiÅŸah öÄŸrenip, Haliçin bu halini,
Bunun dahi, bir anda bulmuÅŸtu çaresini.
Gemileri, karadan, kızaklarda bir gece,
Kaydırarak yürütüp, indirmiÅŸti Haliç’e.
Başarılması ile bu fevkalade işin,
Bir mani kalmamıştı hücuma geçmek için.
Bir buçuk aydan beri kuÅŸatma sürüyordu.
Mayıs yirmiyediyi tarih gösteriyordu.
O gece, bütün ordu el açıp etti dua.
Bu (Feth-i mübin) için yalvardılar Allah’a.
PadiÅŸah, çadırında, kendi de bizzat yine,
GözyaÅŸları dökerek dua eti Rabbine.
|
