BiÅŸr-i Hafi adında bir büyük veli vardı.
Gençlik senelerinde günah iÅŸler yapardı.

Bir gün sarhoÅŸ bir halde, sallanarak giderken,
Yerde, çamur içinde bir kağıt gördü birden.

Besmele-i şerife olduğunu anladı.
Ve içi sızlayarak, eÄŸilip onu aldı.

Öptü ve tazim ile giderdi çamurunu.
Güzel koku sürerek, yükseÄŸe astı onu.

O gece, rüya gördü bir âlim yattığında.
Ona, ÅŸöyle denildi BiÅŸr-i Hafi hakkında:

(Git, BiÅŸr'e haber ver ki, dün yaptığı bir iÅŸten,
Dolayı, memnun olup razı oldum Bişr'den.

İsmimi yerden alıp, nasıl temizlediyse,
Onu, günah iÅŸlerden temizlerim ben ise.)

Uyandı sabahleyin rüya gören o âlim.
Merak edip dedi ki: (Bu kiÅŸi acaba kim?)

Hemen çıkıp aradı, onu o mahallede.
Nihayet buldu onu, köhne bir meyhanede.

Çağırttırıp dedi ki: (Sana bir haberim var.)
BiÅŸr dedi ki: (Acaba, bana kim haber yollar?)

(Allahü teâlâdan haberim var) deyince,
AÄŸlamaya baÅŸladı o bunu öÄŸrenince.

Dedi ki: (Yoksa bana kızıyor mu Rabbimiz?
Bana güceniyor mu, ne olur söyleyiniz?)

O âlimin gördüÄŸü rüyayı öÄŸrenince,
Dönüp, ahbaplarına veda etti hemence.

Dedi: (Ey arkadaÅŸlar, biz ÅŸu anda çaÄŸrıldık.
Beni, bu meyhanede göremezsiniz artık.)

O âlimin yanında tövbe etti böylece.
Büyük bir veli olup, edindi çok derece.

O buyurur: BaÄŸdat'ta, gördüm ben birisini.
Askerler, kırbaç ile döverdi kendisini.

Dikkat ettim, yüz kırbaç vurdular kendisine.
Lakin adam, sesini çıkarmadı hiç yine.

Baktım, o zavallıyı o kadar çok dövdüler.
Sonra, onu baÄŸlayıp, hapise götürdüler.

Bu hali merak edip, gittim onun yanına.
Niçin dövdüklerini gizlice sordum ona.

Dedi ki: (Ben bir kıza aşık oldum iyice.
Onu sevdiÄŸim için, dayak yedim bir nice.)

Dedim ki: (Bu kadar çok dövdü de onlar seni,
Ne için bir kerecik çıkarmadın sesini?)

Dedi ki: (O an bana bakıyordu sevdiğim.
O bakarken, sesimi çıkarabilir miydim?)

Dedim ki: (Hak teâlâ seni hep görmektedir.
Hatta senin kalbinden geçeni bilmektedir.

Rabbinin, seni her an gördüÄŸünü bilseydin,
Acep nice olurdu o zaman halin senin?)

O bunu öÄŸrenince, sararıp yere düÅŸtü.
Baktım, Hak teâlânın korkusundan ölmüÅŸtü.