BiÅŸr-i Hafi kendisi anlatır ki ÅŸöylece:
Hazret-i Peygamberi rüyada gördüm gece.

Buyurdu ki: (Ey BiÅŸr, bilir misin ki ÅŸu an,
Ne için verdi Allah, sana böyle ÅŸeref, ÅŸan?)

(Bilmiyorum) deyince, buyurdu ki: (Ey BiÅŸr!
Bil ki, seni üç ÅŸeyle böyle çok yüceltmiÅŸtir.

Dinin emirlerine ediyorsun riayet.
Evliyaya hizmette, edersin sa'y-ü gayret.

Âlimi, eshabımı, çok fazla seviyorsun.
Ve din kardeÅŸlerine nasihat ediyorsun.)

Ve yine anlatır ki: GençliÄŸimde bir sene,
GitmiÅŸtim bir iÅŸ için Abadan ülkesine.

GörmüÅŸtüm ki orada, cüzzamlı, kör birini,
Karıncalar üÅŸüÅŸmüÅŸ, yerlerdi bedenini.

Başını, kucağıma aldım ona acıyıp.
Bekledim ki, konuşsun benim ile ayılıp.

Kendine geldiÄŸinde, etti ki ÅŸöyle kelam:
(Rabbimle aramıza, kimdir bu giren adam?

Parça parça olup da, dökülse bir bir etim,
Yine Rabbime karşı, azalmaz muhabbetim.

Zira o Sevgili’den gelen de, sevgilidir.
O, çok sevdiklerine böyle bela gönderir.)

Biri, BiÅŸr-i Hafi’nin gelerek huzuruna,
Dedi ki: (Bir nasihat ediniz lütfen bana.)

Buyurdu ki: (Evladım, ÅŸöhretten eyle hazer.
Daima helal yiyip, yeme hiç haram ÅŸeyler.)

Bir gün BiÅŸr-i Hafi’yi gördü ki bir Müslüman,
SoÄŸukta ince giymiÅŸ, titriyordu o zaman.

Dedi ki: (Ey efendim, soÄŸukken hava nice,
Siz niçin buna raÄŸmen giydiniz böyle ince?)

Buyurdu: (Fakirlerin halini hatırladım.
Param yok ki, onlara edeyim maddi yardım.

Onların halleriyle hallenmek istedim de,
Bu yüzden ince giydim, bu, deÄŸildir elimde.)

Bir gün de BiÅŸr-i Hafi geçerken kabristandan,
Baktı, bir şey paylaşır mevtalar tam o zaman.

Durdu ve merak ile dedi ki: (Ya ilahi!
Onlar neyi paylaşır, ayan et bana dahi.)

Kulağına, gaibten ses geldi ki o ara:
(Merak ettiÄŸin ÅŸeyi, sen sual et onlara.)

Sorunca, dediler ki: (Üç gün önce, bir kiÅŸi,
Bir fatiha okuyup, hediye eylemiÅŸti.

Biz, onun sevabını paylaÅŸmakla meÅŸgulüz.
Üç gün geçtiÄŸi halde, bitiremedik henüz.)

Buyurdu: (Halk içinde, kim tanınmak isterse,
Ahiretin tadını hiç alamaz o kimse.

Her ne yapacaksanız, şu anda hemen yapın.
Zira belli değildir, belki de gelmez yarın.

Çünkü ecel, kimseye, bildirmedi hiç vakit.
Öyleyse amel için, ÅŸu andır en müsait.)