Cüneyd-i BaÄŸdadi’yi tanıyan bir büyük zat,
Bu Allah adamının yanına geldi bizzat.

Lakin kalb gözü ile gördü ki bakıp o an,
Åžeytanlar, kaçışıyor bu velinin yanından.

Hatta yaklaÅŸtığında, kızgın gördü kendini.
O anda anlamadı bu işin hikmetini.

Arz etti ki: (Ey Cüneyd, bilirdik ki, bir insan,
Kızınca, etrafına toplanır cümle ÅŸeytan.

Lakin ben görürüm ki, öfkeniz varken sizin,
Åžeytanlar kaçışıyor yanınızdan, ne için?)

Buyurdu ki: (DoÄŸrudur, lakin bizim öfkemiz,
Yalnız Allah içindir, hiç karışmaz nefsimiz.

EÄŸer ki nefsi için öfkelenirse insan,
Ä°ÅŸte böylelerinin yanına gelir ÅŸeytan.)

Bu veliyi tanıyan yine bir kimse vardı.
Alış veriÅŸ yapmaya, bir gün çarşıya vardı.

Yolda bir kadın görüp, baktı ona bir miktar.
Sonradan toparlanıp, etti tövbe istiÄŸfar.

Hanesine gelip de, aynaya baktığında,
Simasının rengini, siyah gördü o anda.

Sonradan hatırına geldi ki bu kişinin:
Cüneyd-i BaÄŸdadi'ye gideyim bu iÅŸ için.

O dahi benim için, etsin tövbe istiÄŸfar.
Rabbimin rızasını alırım belki tekrar.

Lakin kendi diyarı, ruhbe denen bir yerdi.
BaÄŸdat ise, bir hayli uzak mesafedeydi.

Günlerce yol katedip, BaÄŸdat'a vardı hemen.
Kapısını çalıp da, içeriye girmeden,

O, içerden ismiyle hitab edip bu zata,
Buyurdu ki: (Ey filan, safa geldin BaÄŸdat'a.

Sen, filan gün Ruhbe'de harama eyle nazar.
Biz, BaÄŸdat'ta edelim, ona tövbe istiÄŸfar.)

Sonra içeri girip, kavuÅŸtu çok feyzine.
Yüzünün siyahlığı, beyaza döndü yine.

Bir gün de, bir genç geldi bu velinin yanına.
Dedi ki: (Ey efendim, bir himmet edin bana.

Gözlerimi, yabancı kadınlara bakmaktan,
Hiç men edemiyorum, korkuyorum yanmaktan.

Ne olur, bu hususta bana yardım ediniz.
Bu babta, nedir bana tavsiye ve emriniz?)

Buyurdu ki: (Evladım, sen ona baktığın an,
Bil ki, Hak teâlâ da, sana bakar o zaman.

Ve senin, o kadını görmenden daha fazla,
Rabbin seni görüyor, unutma bunu asla.

Sen Onu görmesen de, görüyor seni Allah.
Öyleyse O görürken, iÅŸlenir mi hiç günah?)

Bu söz, ziyadesiyle tesir etti o gence.
Bütün günahlarına, tövbe etti hemence.

Artık çirkinliÄŸini görürdü her günahın.
Rabbani tesir vardır sözünde evliyanın.