Bir zaman lain ÅŸeytan, hizmetçi kılığında,
Cüneyd-i BaÄŸdadi’nin gelip durdu yanında.

Dedi ki: (Ey efendim, ÅŸudur ki tek dileÄŸim,
Sizin hizmetinizle, ben de ÅŸerefleneyim.

Lütfen bu dileÄŸimi kabul buyurunuz da,
Ben de feyiz alayım, sizin huzurunuzda.)

(Peki, olur) deyince, sevindi lain ÅŸeytan.
Ve yalandan hizmete başladı hemen o an.

O, hizmet ettiyse de devamlı yirmi sene,
Vesvese veremedi, bir defa kendisine.

Nihayet bu hususta kesince ümidini,
Dedi ki: (Ey üstadım, tanır mısınız beni?)

Buyurdu ki: (Elbette, sen ne zannediyorsun?
Ä°lk günü tanımıştım, sen iblis melunusun.)

Åžeytan dedi: (Ey Cüneyd, ben, senin kadar yüksek,
Dereceye kavuÅŸan, bir kimse görmedim pek.)

Buyurdu ki: (Buradan def olup git, ey melun!
Beni, ucba ve kibre sürmek mi istiyorsun?)

Bir zarar veremeden, yanından uzaklaştı.
Korkusundan, bir daha ona yaklaşamadı.

Bir talebesi dahi vardı ki bu büyüÄŸün,
Åžeytan vesvesesine aldanarak o bir gün,

DüÅŸündü ki: Ben artık kemale eriÅŸtim tam.
Bunun için, sohbete etmeyeyim hiç devam.

Sonra başını alıp, çekildi bir kenara.
Ve ÅŸeytani bir rüya görüverdi o ara.

YeÅŸillikler içinde gezinip duruyordu.
Leziz yemekler yiyip, ÅŸerbetler içiyordu.

Uyanıp, tabir etti (Cennete girdim) diye.
Bu hali, malum oldu Cüneyd-i BaÄŸdadi’ye.

Kurtarmak gayesiyle ziyaret etti onu.
Bildi, onu şeytanın aldatmış olduğunu.

Buyurdu ki: (Cennete girer isen rüyanda,
La havle... duasını oku hemen o anda.)

O gece rüyasında, yine Cennete vardı.
Cüneyd'in buyurduÄŸu duayı hatırladı.

(La havle...) duasını okudu hemen o an.
GördüÄŸü yeÅŸillikler, kayboldular ortadan.

O ÅŸeytani halleri kaybolduÄŸu için de,
Buluverdi kendini, birden çöplük içinde.

Sabah, namaz vaktinde uykusundan uyandı.
O hallerin, şeytani olduğunu anladı.

Hatasına üzülüp, etti tövbe istiÄŸfar.
Sohbete katılmaya yeniden verdi karar.

Cüneyd-i BaÄŸdadi’nin öperek ellerini,
Bir daha terk etmedi onun sohbetlerini.

Hocası buyurdu ki: (Evladım, beni dinle.
Her Müslüman, muhtaçtır bir mürÅŸid-i kâmile.

Yoksa, bu melun şeytan, bilerek bunu fırsat,
Gelir, o Müslümana oluverir musallat.)