PadiÅŸah gönderince Bursa’ya kırk sipahi,
Haberdar oldu bundan, Molla Fenari dahi.

Åžöyle bir mektup yazıp, gönderdi PadiÅŸaha:
(Besmeleyle baÅŸlar ve ÅŸükrederim Allah’a.

Kulların en acizi ve hakiri olan ben,
Siz Padişahımıza duacıyım daimen.

Devlet-i al-i Osman, tâ kıyamete kadar,
Bu ÅŸan ve ÅŸöhretiyle, her an olsun payidar.

Şunu, Sultanımıza arz edeyim ki hemen:
Ä°sa aleyhisselam, inançlı müminlerden,

Üç kimseyi, bir yere gönderdi ki bir ara,
Hak yolu bildirsinler gidip o insanlara.

Lakin o yerin halkı, gelen o insanları,
Hemen inkâr ederek, öldürdüler onları.

Fakat cenâb-ı Allah, beÄŸenmedi bu hali.
Gönderdi o beldeye hazret-i Cebrail’i.

Emretti ki: (O yere, kalbleri parçalayan,
O çok korkunç ve keskin sayhanla haykır bir an!)

Cibril o yere gidip, gayet korkunç olarak,
Haykırınca, bir anda düÅŸüp öldü cümle halk.

Şimdi Sultanımıza arz edeyim ki bizzat:
Dün öldürülmesini emrettiÄŸiniz o zat,

Resul-i kibriyanın soyundan, asil, temiz,
Hürmete layık olan bir kimsedir ÅŸüphesiz.

Zamanımıza kadar, böyle olgun evliya,
Ayak basmış deÄŸildir hatta Anadolu’ya.

Bunun gibi bir zatı, davetçi göndererek,
Ve hatta çok kıymetli hediyeler vererek,

Getirebilseydiniz buraya Buhara'dan,
Olurdu sizin için ebedi ÅŸeref ve ÅŸan.

Yapmadığınız halde siz böyle bir ÅŸey fakat,
Ä°lahi iradeyle buraya geldi bu zat.

Hem böyle bir seyyide kızınızı vermekle,
Akrabalık kurdunuz Resul-i ekrem ile.

Yine arz edeyim ki ÅŸunu dahi bendeniz:
Bir hadis-i ÅŸerifte Peygamber efendimiz,

Buyurdu: (Ümmetimin âlimleri, hep bir bir,
Beni Ä°sraildeki Peygamberler gibidir.)

Sizin damadınız da, hadiste bildirilen,
Kimselerden olduÄŸu, bellidir her halinden.

Hem de Resulullahtan fışkıran feyiz ve nur,
Sizin diyarınızda bu zatta etti zuhur.

Åžunu da zatınıza edeyim ki ÅŸöyle arz:
Eğer zarar gelseydi kılına onun biraz,

DeÄŸil gönderdiÄŸiniz o kırk adet sipahi,
Mahvolurdu bilcümle ordularınız dahi.

Bu, böyle biline ki, hiç ÅŸek ve ÅŸüphe yoktur.
Ferman, Sultanımıza aittir, arz olunur.)