(Ali Faki) isminde, var idi ki bir vaiz,
O da, Emir Sultan’dan alırdı nur ve feyiz.

Sık sık Balıkesir’den, Bursa’ya gelip bu zat,
Alırdı o deryadan çok ilim ve füyuzat.

Hayır dualarını alarak o büyüÄŸün,
Dönüp, memleketine giderdi ertesi gün.

O, bir gün kitaplarda bir hadis gördü, fakat,
Bunun doÄŸruluÄŸuna edemedi itimat.

DüÅŸündü ki: Gideyim yarın Emir Sultan’a.
Hadis midir, değil mi, sorayım bunu ona.

Geldi bu fikir ile huzuruna Emir’in.
Lakin bu sualini sormadan ona hemin,

O, bu zata bakarak, buyurdu ki: Ey vaiz!
Sahihtir dün kitapta okuduÄŸun o hadis.

O ÅŸöyle olmuÅŸtur ki, bir gün ceddim Resule,
Kâfirler, toplanarak sordular ona ÅŸöyle:

(Hak Peygambersen eÄŸer, ÅŸu Hacer-ül esved’den,
Senin iÅŸaretinle, bir yiÄŸit çıksın hemen.

Sarışın, güzel yüzlü, hem de güzel konuÅŸsun.
Hem elbisesi dahi, temiz ve düzgün olsun.)

O gece nazil oldu Cibril aleyhisselam.
Dedi ki: Hak teâlâ gönderdi sana selam.

Buyurdu ki: (Söyle de, Habibim üzülmesin.
Ä°zzetim, azametim, celalim hakkı için,

O dua eder etmez kâfirlerin yanında,
Biz o genci, o taÅŸtan çıkarırız anında.)

Kâfirler, Beytullaha toplandılar o sabah.
Bir iÅŸaret buyurdu o taÅŸa Resulullah.

TaÅŸ ikiye ayrılıp, içinden güzel, ÅŸirin,
Ve temiz elbiseli bir genç çıktı sarışın.

Bazısı bunu görüp, Resule inandılar.
Bazısı sihir deyip, dalalette kaldılar.

Sonra da, Resulullah ÅŸöyle buyurmuÅŸlardır:
(Ey Eshabım, bu gencin üç günlük ömrü vardır.

Siz onu, bir kız ile evlendirin bu gece.
Ki, yüksek bir zürriyet kalsın ondan böylece.)

Genci evlendirdiler, üç gün geçti aradan.
Lakin ölüm haberi, gelmedi yine ondan.

Eshab, Resulullaha ettiler ki ÅŸöyle arz:
(Ya Resulallah, sizden, yalan söz sadır olmaz.

O gencin ölmesini bekliyorduk biz, fakat,
Duyduk, henüz ölmemiÅŸ, sürermiÅŸ hâlâ hayat.)

Buyurdu: (Cebrail’den öÄŸrenmiÅŸtim onu ben.
Yani vahiy deÄŸildi o sözüm Hak'tan gelen.)

O an Cibril gelerek, Resule verdi haber.
Dedi: Ya Resulallah, Rabbimiz selam eder.

Buyurur: (Ey Habibim, o genç, düÄŸün gecesi,
Ekmek hazırlatmıştı evi için üç tepsi.

Onu, Besmele çekip yiyeceklerdi ki tam,
Kapıya fakir gelip, istedi biraz taam.

Ekmekleri fakire verip uğurladılar.
O gece, aç olarak yattı ve uyudular.

Biz de, üç tepsi için, onardan otuz sene,
Ömür ihsan eyledik, bu yüzden kendisine.)