Vardı Emir Sultan’ın bir yayıyla bir oku,
Onu kullanır idi, bir savaş bulsa vuku.

Lakin yaya koyunca, oklardan bir tekini,
Kırk ok çıkıp, hepsi de bulurdu hedefini.

Bir gün, ÅŸeyhülislamın dahi hazır olduÄŸu,
Bir mecliste, istedi bu yay ile okunu.

Onu, ÅŸeyhülislama vererek bu büyük zat,
Buyurdu ki: (Al bunu ve doÄŸuya doÄŸru at.)

Sonra da buyurdu ki: (Ok düÅŸerse nereye,
Bizim mezarımızı kazarsınız o yere.)

Oku, onun emriyle atınca ÅŸeyhülislam,
Åžimdiki türbesinin yerine düÅŸtü o tam.

Vakta ki Emir Sultan göçünce bu âlemden,
Üzerine bir türbe yapıldı sonra hemen.

Åžöyle anlatıyor ki türbeyi yapan usta:
(Kendisinden talimat aldım hep bu hususta.

Zira her gün, rüyama girerek o büyük zat,
Emirler veriyordu kendisi bana bizzat.

Åžurası ÅŸöyle olsun, böyle yap burayı da.
Diye tarif ederdi o hep bana rüyada.

Ä°znikli bir âlimin var idi ki bir oÄŸlu,
Kalkıp, Emir Sultan’ın kabrine geldi doÄŸru.

Türbeye bakanlardan alaraktan müsaade,
Dedi: (Kalmaya geldim uzun müddet bu yerde.)

Onlar (Peki) diyerek, verdiler ona izin.
O da girdi içeri, itikaf etmek için.

Gece gündüz ibadet ederek o orada,
Bulunurdu Rabbinden çok niyaz ve duada.

Belli ki, bir arzusu var idi o kiÅŸinin.
Ona dua ederdi, hasıl olması için.

Fakat altı gün sonra, ayrıldı o türbeden.
Onu görüp, insanlar sordular ona hemen.

Dediler: (Uzun müddet kalacaktınız hani.
Ne için altı günde, çıktınız böyle ani?)

Dedi: (Benim vardı ki mühim bir ihtiyacım,
Bu hasıl olsun diye, yıllardır duacıyım.

Geldim, Emir Sultan’ın ruhlarını vesile.
Ederek, kavuşayım arzuma bilvesile.

Lakin ben, uzun müddet kalırım zannetmiÅŸtim.
Arzuma, ancak böyle kavuÅŸurum demiÅŸtim.

Fakat Emir Sultan’ın yetiÅŸerek himmeti,
Aktı nehirler gibi feyiz ve bereketi.

KavuÅŸtum muradıma bu altı gün içinde.
Çıktım, fazla kalmadım iÅŸte bunun için de.

Bu büyük evliyanın bilin çok kıymetini.
Zira o, isteyene saçıyor himmetini.)