Bir gün Ä°brahim Edhem, bir sahraya çıkmıştı.
Kovasını, su için kuyuya sarkıtmıştı.

Geriye çektiÄŸinde, kaldı hayret içinde.
Zira baktı, su deÄŸil, (gümüÅŸ) vardı içinde.

Hemen geri boşalttı ve sarkıttı bir daha.
ÇektiÄŸinde gördü ki, (altın) dolu bu defa.

Üzülüp, onları da boÅŸalttı geri yine.
Kovasını, bir daha saldı kuyu dibine.

Kuyudan, abdest için su beklerken, bu sefer,
Gördü ki çıktı kova, içi dolu (mücevher).

Buyurdu ki: (Ya Rabbi, deÄŸil bunlar isteÄŸim.
Sadece abdest için, bir miktar su isterim.)

Dördüncüde, kovayı sarkıtınca kuyuya,
ÇektiÄŸinde gördü ki, (su) dolmuÅŸ o kovaya.

Helal lokma yemeye, çok dikkat ediyordu.
O zaman, bir zenginin bağını bekliyordu.

BaÄŸ sahibi gelerek, dedi ki bir gün ona:
(Ey İbrahim, şu bağdan tatlı nar getir bana!)

Topladı bir tabak nar, götürdü kendisine.
Lakin topladıkları, ekÅŸi çıktı aksine.

Dedi ki: (Kaç senedir bu bağı bekliyorsun?
Tatlıyı, ekşisinden ayıramıyor musun?)

Dedi ki: (Ben bekçiyim, beklerim buraları.
Nasıl ayırt edeyim tatmadığım narları?)

Adam dedi: (Ben senin, bakınca ihlasına,
Sen Ä°brahim Edhem'sin diyesim gelir sana.)

Bu sözü iÅŸitince, tanımasınlar diye,
O bağı terk ederek, gitti baÅŸka bir köye.

Bir gün de, huzuruna gelerek bir Müslüman,
Nasihat isteyince, buyurdu ki o zaman:

(Günah iÅŸleyeceksen, iyice düÅŸün, taşın.
Allah'ın gönderdiÄŸi bu rızkı yeme sakın.

Ona isyan etmeyi düÅŸünüyorsan ÅŸayet,
Onun mülkünden çık da, baÅŸka yerde isyan et.

Hem mülkünde oturup, hem rızkını yiyerek,
Hem de gördüÄŸü yerde, olur mu isyan etmek?

Hem Azrail gelince, almak için ruhunu,
Müsaade etme sakın ve yanından kov onu.)

Soran kimse dedi ki: (Efendim, nasıl olur?
Ä°mkan var mı hiç buna, melek nasıl kovulur?)

Buyurdu ki: (Öyleyse, tövbe eyle durmadan.
Zira ölüm meleÄŸi, ani gelir her zaman.

Mezarda, Münker-Nekir ismindeki melekler,
Gelince, kov onları, suale çekmesinler.)

Dedi ki: (Ey efendim, kovamam ben onları.)
Buyurdu ki: (Öyleyse, hazırla cevapları.)

O derdi ki: (Birine, verseler dünya malı.
Kalbinde, zerre kadar bir sevinç duymamalı.

Sonra da, o malları alsalar ondan yine,
Zerre kadar üzüntü gelmemeli kalbine.)