Halife Harun ReÅŸid, bir gün Ebu Yusüf’e,
Mektup yazıp dedi ki: (Nasihat eyle bize.)

Yazdı ki: (Hak teâlâ, verdi sana bu iÅŸi.
Lakin bunu, hakkıyle, tam yapamaz her kişi.

Zira mesuliyeti pek çoktur ahirette.
Mazlumlar, haklarını senden alır elbette.

Nasıl ki mesul ise, bir çoban sürüsünden,
Sultan dahi mesuldür, teb’asının hepsinden.

Yapacaksan bugün yap, iyi iÅŸ, salih amel.
Zira hiç belli olmaz, ani gelir hep ecel.

Azabından korkarak, rahmetini umarak,
Kulluk eyle Allah’a, halisane olarak.

Kim korkup sığınırsa, Allahü teâlâya,
Allah da, onu korur, uÄŸratmaz bir belaya.

Yapacağın iÅŸleri, öyle seç ki bu günde,
Yarın mahcup etmesin, seni mahÅŸer gününde.

Yok ise amelinde eÄŸer ki ihlas hali,
Çarpılır suratına, bir paçavra misali.

Ey Harun, sen yolcusun, al yanına çok azık.
Aksi halde mahşerde, fayda etmez pişmanlık.

Kalblerin titrediÄŸi, çok korkunç yerdir o yer.
Ve asla geçmez o gün, özür ve bahaneler.

Allah’ın huzurunda, o gün bütün ins ve cin,
Amel defterleriyle toplanır hesap için.

O gün herkesin başı, korku ile eÄŸilir.
Ve bekler ki, hakkında, nasıl hüküm verilir?

O günü düÅŸünüp de, amel etmeyen insan,
Öyle piÅŸman olur ki, anlatamaz hiç lisan.

O gün öyle gündür ki, kayar pek çok ayaklar.
Allah’ın huzurunda, çetin olur hesaplar.

Cevap verilemezse, olur büyük piÅŸmanlık.
Lakin olan olmuÅŸtur, çaresi yoktur artık.

Ömür çok az, iÅŸ mühim, hayli zordur o hesap.
Öyleyse kork Allah’tan, çetindir zira azap.

Ey Harun, hiç güvenme bugün sultanlığına.
Zira mahÅŸer gününde, bakmazlar asla buna.

Makam ve mevkilerin, o gün olmaz deÄŸeri.
Görür herkes karşılık, nasılsa amelleri.

Şunu da bilmiş ol ki, sen başıboş değilsin.
Bütün yaptıklarından, hesaba çekilirsin.

Cevabın nasıl olur, onu düÅŸün ÅŸimdi sen.
Öyleyse cevabını, hazır eyle ÅŸimdiden.

Her ne amel ettinse, bir ömür müddetince,
Hep amel defterine yazılır ince ince.

Mahşerde, satır satır okunacak sana hep.
Günahın okundukça, ne olur halin acep?

Hem o gün bulamazsın kaçacak bir yer dahi.
Sen bunların hepsini, göreceksin vallahi.)