(Ey nefsim, kış gelmeden odun kömür alırsın.
Kışın soÄŸuklarına, böyle hazırlanırsın.
Halbuki Cehennemde, zemherir soÄŸuÄŸu var.
Hiç kalır buna göre, dünyadaki soÄŸuklar.
Tedbir alıyorsun da, kış için çok önceden,
Ahireti, ne için düÅŸünmezsin ölmeden?
Yoksa sen, ahirete iman etmiyor musun?
Allah’tan kork ey nefsim, sana yazıklar olsun!
(Sonra tövbe ederim) diye düÅŸünüyorsan,
Ölüm ani gelir de, olursun sonra piÅŸman.
Ä°stiÄŸfar edeceksen, bugünden etmelisin.
Yarına bırakma ki, belki ölebilirsin.
Bu ömrün kıymetini ne için bilmiyorsun?
Biraz düÅŸün ey nefsim, sana yazıklar olsun!
Zannetme ki, Allah’ı kızdırıyor günahın.
Azabı, bu sebepten yapıyor sanma sakın.
Seni yakacak olan o ateÅŸ, kendindedir.
Süfli ÅŸehvetlerinden meydana gelmektedir.
Ä°çindeki ateÅŸle kendini yakıyorsun.
Öyle ise ey nefsim, sana yazıklar olsun!
Dünya nimetlerinden bir gün ayrılacaksın.
Ve firak ateşiyle, tutuşup yanacaksın.
Ä°stediÄŸin ÅŸeyi sev, bir gün elbet yok olur.
Ayrılık ateÅŸi de, sevgin kadar çok olur.
Sen bu hakikatleri hiç mi düÅŸünmüyorsun?
Kendine gel ey nefsim, sana yazıklar olsun!
Niçin sarılıyorsun dünya mal-ü mülküne?
Bu dünyanın tamamı senin olsa, hükmü ne?
Zira buna, Rabbimiz, sinek kanadı kadar,
Bir kıymet vermiyor ki, öyleyse neye yarar?
Hani zenginliÄŸiyle maÄŸrur Karun ve Haman?
Åžimdi acep onları var mı hiç hatırlayan?
Halbuki bu dünyadan, nasibin azdır senin.
Onlar da azalmakta, bozulmakta gün be gün.
Bunlar için Cenneti feda mı ediyorsun?
Biraz utan ey nefsim, sana yazıklar olsun!
(Müslümanım) diyorsun, bilmiyorsun dinini.
ÖÄŸrenmedin namazın farzını, sünnetini.
Ahlakın iyi deÄŸil ve kötü huyların var.
Günahların daÄŸ gibi, etmiyorsun istiÄŸfar.
ÇocuÄŸunu döversin, hanımını üzersin.
Bunların haklarını, bilmem nasıl ödersin?
Bak, önünde ölüm var, ahiret var, hesap var.
İnsanları bekliyor Cehennemde azaplar.
Artık bırak gafleti, yoksa pişman olursun.
Allah’tan kork ey nefsim, sana yazıklar olsun!)
|
