EÄŸer ölü aÄŸzından, akmış ise tükrüÄŸü,
Alt dudağı sarkmış ve kararmışsa hem yüzü,

O kiÅŸi, ihtimal ki, ÅŸakavetle ölmüÅŸtür.
Cehennemde, yerini görmüÅŸ de üzülmüÅŸtür.

EÄŸer ki aÄŸzı açık, sanırsın ki gülüyor.
Yüzü balmumu rengi, güzel ve gülümsüyor.

Büyük bir ihtimalle, saadetli kiÅŸidir.
Cennetteki yerini görüp de sevinmiÅŸtir.

Melekler, böyle ruhu, Cennet ipeklerine,
Sararak, iletirler (a’la-yı illiyyin)e.

Bu meleklerin başı, hazret-i Cebrail’dir.
Birinci kat semaya, o ruh ile yükselir.

(Kimsin?) diye sorulur, der ki: (Ben Cebrail’im.
Filan oğlu filandır yanımda getirdiğim.)

Onlar dahi derler ki: (HoÅŸ geldi, safa geldi.
Ä°man ve itikadı doÄŸru ve pek güzeldi.)

Ä°kinci kat semaya çıkınca (Kimdir?) denir.
Cibril, hem kendisini, hem de onu bildirir.

Onlar dahi derler ki: (HoÅŸ geldi, safa geldi.
Tadil-i erkan ile namaz eda ederdi.)

Üçüncü kat semaya, daha sonra varılır.
Aynı sual ve cevap, orda da tekrarlanır.

Onlar dahi derler ki: (HoÅŸ safa geldi bu zat.
Seve seve verirdi malından uşur, zekat.)

Dördüncü kat semaya çıkılınca sonra da,
Aynı sual ve cevap tekrarlanır orda da.

Derler ki: (Safa geldi, ne iyi Müslümandı.
Oruçlarını tutup, haramlardan kaçardı.)

Sonra, beşinci kata varınca (Kimdir?) denir.
Yine aynı şekilde Cebrail cevap verir.

Derler ki: (Safa geldi, biliriz kendisini.
Allah için yapardı, o Hac farizesini.)

Altıncı kat semaya, varıp kapı vurulur.
Yine aynı şekilde, sual cevap olunur.

Derler ki: (Safa geldi, ederdi çok istiÄŸfar.
Yetim ve acizlere yapardı çok hayırlar.)

Oradan varırlar ki, Sidre-tül münteha’ya,
Sual cevaptan sonra, yükselirler oraya.

Denir ki: (Safa geldi, ne hoÅŸtur ki bu kiÅŸi,
Allah rızası için yapıyordu her iÅŸi.)

Oradan da yükselir nur ve zulmet, su ve kar,
AteÅŸ deryalarından yukarlara çıkarlar.

Bir nida olunur ki, o sırada onlara:
(Bu, kimin ruhudur ki, getirdiniz buraya?)

Cibril aleyhisselam, bunu cevaplandırır.
Ve der ki: (Evliyadan, filan oğlu filandır.)

Denir ki: (Yaklaştırın, daha da yakın olsun.)
Sonra nida olunur: (Sen, ne iyi bir kulsun!)

Bu makama varanlar, evliya-yı kiramdır.
Arif-i billah olan çok yüksek insanlardır.

Yoksa çoÄŸu veliler, ulaşınca Kürsi’ye,
Bir nida iÅŸiterek döndürülür geriye.

Bazı evliya dahi, daha alt perdelerden,
Red olunup, geriye döndürülür o yerden.