Kıyamet kopmasının büyük alametleri,
On olup, aşağıda beyan oldu her biri.

Birisi (Deccal)dir ki, çıkar ahir zamanda.
Åžaşı, kör ve kâzip’tir, kırk gün kalır dünyada.

Adem safiyyullahtan, tâ kıyamete kadar,
GelmemiÅŸtir dünyaya, böyle hain, sahtekâr.

Alır hükmü altına hatta bazı diyarı.
(Ben ilahım) diyerek, aldatır insanları.

Ä°sa aleyhisselam, bu dünyaya inince,
Mehdi ile birleÅŸip, öldürür onu önce.

Ä°kinci, (Mehdi)dir ki, Resulün soyundandır.
Kendi adı Muhammed, babası Abdullah’tır.

Mutlak müctehid olup, çok yüksek velidir hem.
Ä°daresi altına girer hep bütün âlem.

Zamanın halifesi ve devlet reisidir.
Allah, onu dünyaya kurtarıcı gönderir.

Üçüncü alamet de, (Ä°sa aleyhisselam).
Gökten yere inerek, kırkbeÅŸ sene yaÅŸar tam.

Evlenir, oÄŸlu olur ve vefat eder yine.
O da, Resulullahın defn olunur kabrine.

Dördüncü alamet de, (Ye’cüc ile Me’cüc)tür.
Kulakları çok büyük, gözleri küçücüktür.

Yüzleri yassı olup, hem kısadır boyları.
Hepsi bin çocukludur, pek çoktur sayıları.

Ardında kaldıkları seddi her gün oyarlar.
Lakin eski halini alır o gece tekrar.

Çıkar ve saldırırlar bu sedden insanlara.
Halk, kaçıp saklanırlar ÅŸehir ve binalara.

Yiyerek bitirirler bilcümle hayvanları.
Ve içip kuruturlar nehir ve ırmakları.

Ä°sa aleyhisselam, eder dua ve niyaz.
Hepsi bir anda ölüp, insanlar olur halas.

BeÅŸincisi, (batıdan doÄŸmasıdır güneÅŸin).
Bunu görüp, imana gelir bütün ins ve cin.

Ä°nanır hatta o gün kâfirlerin cümlesi.
Lakin o inanmanın, olmaz bir faidesi.

Altıncı, (Dabbet-ül erd) denen büyük hayvandır.
Her hayvandan bir renk ve benzerlik onda vardır.

Mekke'de, Safa dağı altından çıkar hem de.
Onunla bir olamaz kimse güç ve kuvvette.

Yedinci, (Duhan)dır ki, bir dumandır büyükçe.
Gök yüzünden yayılıp, kalır kırk gün, kırk gece.

Öyle müthiÅŸ sarar ki kâfirleri o duman,
Çıkar hep burun, kulak, hem de arkalarından.

Sekizinci alamet, (Harab olur Medine.
HabeÅŸ renkli kimseler Kâbe'yi yıkar yine.)

Dokuzuncu, (Åžarkta ve garb ve Arabistan’da,
Üç yer, harab olur ve yıkılır o zamanda.)

Onuncusu ÅŸudur ki, (AteÅŸ çıkar Aden’den).
Ä°nsanlar, güruh güruh kaçarlar ondan hemen.

Lakin o, kaçanları kuÅŸatır çepe çevre.
Ve bütün insanları, cem’eder tek bir yere.

Büyük alametlerin sonudur bu alamet.
Sur üfürülmesiyle, kopar birden kıyamet.