MahÅŸer günü insanlar, Resullere müracaat,
Ederek, her birinden isterler bir ÅŸefaat.

Lakin havale eder her biri, diÄŸerine.
En son Habibullaha gelirler onlar yine.

Peygamber efendimiz, buyurur: (Ey cemaat!
Rabbim izin verirse, ben ederim ÅŸefaat.)

Sonra kalkıp, izzetle ArÅŸ-ı a’laya varır.
Orada, (bin sene)lik bir secdeye kapanır.

Rabbini, bir mükemmel eder ki hamd ve sena,
Bu, nasip olmamıştır Ondan gayri insana.

O an, ehl-i mahşerin pek fenadır halleri.
Anlatmak mümkün olmaz çekilen zahmetleri.

Çoklarının dünyada sarıldıkları mallar,
O gün, boyunlarında birer halka olurlar.

Kim deve zekatını vermemiş idi ise,
Boynuna, bir deveyi yüklenmiÅŸtir o kimse.

Ve her kim vermemişse, tarlasının uşrunu,
Yüklenir o da o gün o yerin mahsulünü.

Yüklendikleri ÅŸeyler, öyle ağırlaşır ki,
Boyunları üstünde (büyük daÄŸ) olur sanki.

Onların feryatları öyle artar ki hatta,
Sanki (gök gürlemesi) gibi olur adeta.

(Vâ veylâ! Vâ sebûrâ!) diye feryat ederler.
Onların figanına, dayanmaz yer ve gökler.

Ticaret eÅŸyasıyle, altın ve gümüÅŸün de,
Zekatını vermeyen, çok piÅŸmandır o günde.

Zira zekatlarını vermediği o mallar,
Koca bir yılan olup, boynuna dolanırlar.

Değirmen taşı gibi ağırlık, zahmet verir.
O kimse feryat edip, bağırır ki: (Bu nedir?)

Melekler cevap verip, derler ki: (Bu, dünyada,
Zekat vermediÄŸiniz mallardan oldu peyda.)

Bazıları vardır ki, avret mahallerinden,
Kan, cerahat ve irin akar mütemadiyen.

Tahammülü imkansız pis kokuları vardır.
Bunlar da, zina yapan erkek ve kadınlardır.

Bir kısmının dilleri, sarkmış göÄŸüslerine.
Ä°ftira edenlerdir bunlar da birbirine.

Bazısının da karnı, yüksek daÄŸlar gibidir,
Bunlar da, faiz ile mal alıp verenlerdir.

Peygamber efendimiz, secdedeyken, bir anda,
Rabbimiz, Habibine eder ÅŸöyle bir nida:

(Ya Muhammed, başını kaldır da şefaat et.
İste muradını ki, edeyim ben icabet.)

Resulullah, başını secdeden kaldırarak,
Allahü teâlâya arz eder yalvararak.

Ve der ki: (Ya ilahi, kulların arasından,
Ä°yi ve kötüleri ayırt et ki bu zaman,

Rezil rüsvay oldular günahıyle her biri.
Ve artık bu azaba yoktur tahammülleri.)

Åžefaat muradını böyle arz ettiÄŸinde,
Derhal kabul edilir Hak teâlâ indinde.

Cennetin gelmesini emreder cenâb-ı Hak.
Gelir her ziynetiyle ziynetlenmiÅŸ olarak.