Bir nida edilir ki: (Ehl-i bela nerdedir?)
Onlar, mahÅŸer içinden huzura getirilir.
Ve sual edilir ki: (Allah’a ibadetten,
Sizleri, hangi nesne, hangi ÅŸey eyledi men?)
Onlar dahi cevaben derler ki: (Hak teâlâ,
Dünyada çok vermiÅŸti bizlere dert ve bela.
Mübtela olduÄŸumuz o bela ve dertlerden,
Mahrum olduk doÄŸrusu Allah’a ibadetten.)
Denilir ki: (Sizlere çok bela geldi, evet.
Hazret-i Eyüb’e de gelmiÅŸti çok musibet.
Åžimdi, bu ikisini edin de mukayese,
Söyleyin doÄŸrusunu hangisi fazla ise.)
BaÅŸları, önlerine düÅŸerek onlar hemen,
Ä°tiraf ederler ki: (Çok idi ona gelen.)
Denir ki: (Olmadı da o dertler ona mani,
Sizi mi ibadetten alıkoydu o yani?)
Sonra da bir münadi çıkar ve nida eder.
Ve der ki: (Nerededir, gençler ile köleler?)
Ehl-i mahÅŸer içinden, onlar dahi seçilir.
Huzur-u ilahiye topluca getirilir.
Ve sual edilir ki: (Allah’a ibadetten,
Ne mani olmuÅŸ idi sizlere böyle hepten?)
Derler ki: (Allah bize vermiÅŸti bir güzellik.
Gençlik ve güzelliÄŸe aldanıp gaflet ettik.)
Sonra da, kölelere sorulur aynı sual.
Onlar dahi cevaben söylerler aynı minval.
Derler ki: (Biz dünyada hür deÄŸil, köle idik.
Beylere kulluk edip, ibadet edemedik.)
Denilir ki: (Sizler mi cemalde güzeldiniz,
Yoksa Yusüf Nebi mi, doÄŸruyu söyleyiniz?)
Bu sual karşısında, mahcup olup bu defa,
Derler ki: (O, elbette güzeldi bizden daha.)
O zaman denilir ki: (GüzelliÄŸi Yusüf’ün,
Onu, ibadetinden ayırmadı hiçbir gün.
O dahi sizler gibi bulundu kul emrinde.
Lakin kusur etmedi bir gün ibadetinde.
Onu men etmedi de bu ÅŸeyler ibadetten,
Sizi mi men eyledi, mahrumluk oldu hepten?)
Sonra, ehl-i mahÅŸere bir nida daha gelir.
Denir ki: (Gafil olan fakirler nerededir?)
Onlar dahi gelince, sorulur ÅŸöyle hemen:
(Size, ne mani oldu Allah’a ibadetten?)
Derler ki: (Biz dünyada fakir idik begayet.
Bundan gaflete düÅŸüp, yapamadık ibadet.)
Onlara da denir ki: (Siz mi çok fakirdiniz,
Yoksa Ä°sa Nebi mi, doÄŸruyu söyleyiniz?)
Onlar, çok mahcup olur ve derler ki cevaben:
(O, bizden daha fazla fakirdi hakikaten.)
Denilir ki: (O, sizden fakir iken çok daha,
Yine de ibadeti aksatmadı Allah’a.
Fakirlik, ona mani olmadı da taate,
Size mi mani oldu, düÅŸtünüz bu gaflete?)
Her kim de, bu dört ÅŸeyden ederse eÄŸer gaflet,
Bunların sahibini düÅŸünüp, alsın ibret. |
