Bedreddin-i Tirmizi adında biri vardı.
Simya ile uğraşır, yani altın yapardı.

Mevlana’nın ismini, birinden duydu bu zat.
Ziyaret etmek için Konya’ya geldi bizzat.

OÄŸlu Sultan Veled'in evine gitti önce.
Ve niçin geldiÄŸini arz eyledi ÅŸöylece:

Dedi: (Ben simyagerim, altın elde ederim.
Hazret-i Mevlana’yı ziyarettir dileÄŸim.

Ayrıca, yapacağım altından, her gün biraz,
Talebeleri için, edeceÄŸim ona arz.)

Sultan Veled, güzelce dinledi kendisini.
O akÅŸam, pederine arz eyledi hepsini.

Hiçbir ÅŸey buyurmadı Mevlana da cevaben.
Ertesi gün, o zatın evine gitti hemen.

Kapısını çalıp da girdiÄŸinde evine,
Baktı, altın yapmakla uğraşıyor o yine.

Bedreddin, Mevlana’nın görünce geldiÄŸini,
İltifatlar ederek karşıladı kendini.

Ona gösterdiyse de böyle ilgi, iltifat,
Onda, meslek icabı bir gurur vardı fakat.

Zira o, mesleÄŸini çok üstün biliyordu.
Bunu, yalnız kendisi yapar zannediyordu.

Mevlana hazretleri, üstün firasetiyle,
Onun düÅŸündüÄŸüne vakıf oldu ayniyle.

Kurtarmak gayesiyle onu bu gururundan,
Paslı bir demir görüp, istedi onu bundan.

Bedreddin, o demiri alıp arz ettiğinde,
Aniden altın oldu Mevlana'nın elinde.

Bu nasıl olur diye düÅŸünürken pek derin,
Mevlana hazretleri, buyurdu: (Ey Bedreddin!

Bu, gayet kolay iÅŸtir, niçin ÅŸaşırıyorsun?
Altın elde etmeyi bir şey mi sanıyorsun?

Sen simya ilmi ile yaparsın bunu, ancak,
Ahirette, bu sana fayda saÄŸlamayacak.

Bu ilim, ahirette hiç yaramaz iÅŸine.
Girmene mani olmaz Cehennem ateÅŸine.

Çünkü sırf bu dünyada iÅŸ görür bu marifet.
Dünyada kalır yine, öldüÄŸünde akıbet.

Sen bu gün meÅŸgul ol ki, bir simya ilmi ile,
Ölürsen, ahirete o da gelsin seninle.)

O bir şey anlamayıp, eyledi ki ona arz:
(Efendim, o simya'yı anlatın bana biraz.)

Buyurdu: (Ey Bedreddin, ilim, amel ve ihlas,
Bu üçüne kavuÅŸ ki, bunlardır simya esas.

Eğer atabilirsen kalbinden masivayı,
Elde etmiş olursun işte asıl simyayı.)

Bedreddin, ihlas ile bağlanıp Mevlana'ya,
KavuÅŸtu çok geçmeden, bu hakiki simyaya.