Vaktiyle iki mümin, bir vaka üzerine,
Sinirlenip, küstüler sonra birbirlerine.

Lakin arkadaÅŸları bu hale üzüldüler.
Hazret-i Mevlana’ya gelip haber verdiler.

Mevlana hazretleri, onları çağırarak,
Buyurdu ki: (Bu yolda, yoktur küsüp darılmak.

Allah, bazı kulları yarattı mütevazi.
Onlar, hep aşağıya akarlar su misali.

Yumuşak huylu olur ve hep alttan alırlar.
Öyle ki, her mahluka ÅŸefkatli davranırlar.

Bazı kullarını da, taş ve toprak misali,
Yarattı Hak teâlâ gayet sert tabiatli.

Su, topraÄŸa inerek, mütevazı davranır.
Böylece sert topraklar hayat bulur, canlanır.

Yani su, yere inip toprakla birleÅŸince,
Onda, türlü nebatlar yetiÅŸir nice nice.

Su, yere inmeseydi, olmaz idi bu hayat.
Bitmezdi o topraktan böyle bitki ve nebat.

Zira toprak, kalkıp da suya gitmez idi ki,
YetiÅŸsin üzerinde, türlü nebat ve bitki.

Bunun gibi ey insan, kırıldığın bir kimse,
Toprak gibi davranıp, yanına gelmez ise,

Sen, su gibi davranıp, yaklaş o yaranına.
O sana gelmiyorsa, sen git onun yanına.

Zira iki Müslüman, birbirine küsseler.
Hangisi ötekine önce giderse eÄŸer,

Cennete, daha önce o girer ahirette.
Ve daha çok sevaba, o kavuÅŸur elbette.

Hakiki bir Müslüman ÅŸudur ki ey insanlar!
Elinden ve dilinden kimseye gelmez zarar.

Yumuşak bir halıya benzer ki iyi insan,
Üzerinde gezenler, incinmez asla ondan.

O, öyle kimsedir ki, beÄŸenmez kendini hiç.
Lakin onu göreni, kaplar huzur ve sevinç.

Yanına, çekinmeden, rahatça girer herkes.
Zira onlar bilir ki, o, kimseyi incitmez.

Kendisini, herkesten aÅŸağı, kötü bilir.
Aynaya baktığında, kendisinden iğrenir.

Hiçbir icraatını iyi bilmez o zinhar.
Ä°badet yapsa bile, eder tövbe, istiÄŸfar.

DeÄŸil ki bir müminden, uyuz köpekten hatta,
Bile o, kendisini üstün görmez hayatta.

Bir karıncayı bile, incitmekten çekinir.
Bilir ki, hayvan hakkı, kul hakkından çetindir.)

Dargınlar, Mevlana’dan iÅŸitince bunları,
O anda birbirine bitti dargınlıkları.

Sevgi ve muhabbetle kalkıp kucaklaştılar.
Barışıp, birbiriyle hemen helallaştılar.