Devlet memurlarından var idi ki birisi,
Hazret-i Mevlana’ya pek çok idi sevgisi.
Onun sohbetlerinden alırdı ki öyle tad,
Yanından ayrılmayı istemezdi bir saat.
İsterdi ki, o zatın bulunsun yanında hep.
Ä°stifa düÅŸünürdü iÅŸinden bundan sebep.
Nihayet bu hususu, arz eyledi bir defa:
(Efendim, vazifemden edeyim mi istifa?)
Mevlana hazretleri, vermeyip buna izin,
Ona, ÅŸu menkıbeyi anlattı bunun için:
Harun ReÅŸid devrinde, var idi ki bir kiÅŸi,
Zabıta amirliği yapmaktı onun işi.
Hem de vazifesini yapıyordu mükemmel.
Zayıfların hakkını koruyordu pek güzel.
O zatın sayesinde, o zaman Müslümanlar,
Gayet rahat yaÅŸar ve görmezlerdi bir zarar.
Hazret-i Hızır dahi teşrif edip bu zata,
Sohbet ederler idi onunla her gün hatta.
Bu zabıta amiri, bir gün vazifesinden,
İstifasını verip, ayrılıp gitti birden.
Ä°nsanlardan ayrılıp, çekildi bir tarafa.
İnziva hayatını tercih etti bu defa.
Gece gün ibadete etse de böyle devam.
Gelmez oldu yanına Hızır aleyhisselam.
Bir gece, rüyasında o, hazret-i Hızır’ı,
Görüp sual edince kendisinden bu sırrı,
Buyurdu ki: (Ben sana geliyordum önce hep.
Ä°badet ve taatin, deÄŸildi buna sebep.
O mühim vazifende çalışırken evvelce,
Ä°nsanların iÅŸini görüyordun güzelce.
Hak ve adalet ile yapıyordun o işi.
Sayende, gayet rahat yaşıyordu çok kiÅŸi.
Hizmet ettiÄŸin için sen böyle çok insana,
Ben dahi, bu sebepten gelirdim sık sık sana.
Ä°nsanlara hizmeti terk edince sen fakat,
Halk düÅŸtü sıkıntıya, kalmadı huzur, rahat.
Çünkü senin yerine, geldi çok zalim biri.
Bozuldu bu sebepten, insanların dirliği.
Menfaatin uÄŸruna terk ettin o iÅŸi sen.
Ä°nsanlar, sıkıntıya düÅŸtü senin yüzünden.)
O kişi, uykusundan uyanınca o sabah,
Yanlış iş yaptığını anlayıp, dedi: (Eyvah!)
Ve hemen hükümdara arz edip bunu tekrar,
Ve o mühim hizmette bulundu uzun yıllar.
Ä°nsanlar, kavuÅŸtular tekrar eski huzura.
KavuÅŸtu kendi dahi, yine her gün Hızır’a.)
Bunları, Mevlana’dan dinleyince o adam,
Ä°stifadan vazgeçip, hizmete etti devam.
|
