Bu büyük evliyanın, sıhhatli bir anında,
Oğlu Cafer-i Sadık bulunurdu yanında.

Vasiyet eyledi ki bu oÄŸluna acilen:
(Ey oÄŸlum, cenazemi sen yıka ölünce ben.

Namazlarda giydiÄŸim bir gömlek var ya benim,
O gömleÄŸe sar beni, odur benim kefenim.

Ve defnet cenazemi, pederimin yanına.
Senden gayri bir kimse, girmesin mezarıma.)

OÄŸlu Cafer-i Sadık, dinledi bu sözleri.
Dedi ki: (Babacığım, korkutmayın bizleri.

Sıhhatiniz iyidir, gecinden versin Allah.
Daha nice seneler yaşarsınız inşallah.)

Buyurdu ki: (Ey oÄŸlum, babam Zeynel Abidin,
Bana iÅŸaret verdi, hazırlık yapmam için.

Buyurdu ki: Ey oÄŸlum, yap ki vasiyetini,
Åžu bir saat içinde, bekliyoruz biz seni.)

Hakikaten aradan geçince tam bir saat,
Muhammed Bakır dahi, eyledi Hakka vuslat.

Derdi ki: (Sen birine, ne miktarda muhabbet,
Beslersen, o da seni o kadar sever elbet.

Kim, Allah korkusundan aÄŸlarsa gözyaşıyle,
O göz, yanmayacaktır Cehennem ateÅŸiyle.

Gözlerden, bir damla yaÅŸ düÅŸerse Allah için,
Allah, çok günahını affeder o kiÅŸinin.

Bir kimsenin kalbinde, ne kadar varsa kibir,
Aklında, o nisbette noksanlık var demektir.

Kul, Rabbine ne kadar dua ederse eÄŸer,
Rabbi, onu o kadar beladan halas eder.

Kim, görmeyip kendinin hata ve kusurunu,
Gidip, başkalarında ararsa hem de bunu,

Yahut kendi yaptığı bir aybı, başkasından,
Menetmeye kalkarsa, ne fenadır o insan.

Ömürler, rüya gibi, gayet kısa andırlar.
Ä°nsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar.)

Oğluna nasihatta, buyurdu: (Oğlum, sakın,
Fasık kimseler ile, olma hiç yar ve yakın.

Cimri kimselerin de, uzak dur ki yanından,
Zira muhtaç olursan, çekinirler yardımdan.

Yalancı olanla da, dost olma ki ayrıca,
Dost görünür ve lakin deÄŸiÅŸir ayrılınca.

Ahmakla da arkadaÅŸ olma ki, bu gibiler,
Ä°yilik yapacakken, kemlik yapabilirler.

Hısım akrabasını ziyareti terk eden,
Kimselerle, yaranlık eyleme ki yine sen,

Kur'anın üç yerinde, böyle olan kiÅŸinin,
Lanetli olduÄŸunu gördüm de, bunun için.)