Ahmed-i Bedevi’nin sevdiÄŸi biri vardı.
Adı, (Şeyh Rekin) olup, buğday alıp satardı.

Bir gün onu çağırıp, buyurdu ki: (Ey Rekin!
Buğday alıp satmaktır madem ki işin senin,

Bana ilham oldu ki, çok deÄŸil, az ilerde,
Gayet büyük bir kıtlık olacaktır bu yerde.

Åžimdi sen, bol miktarda buÄŸday al ve biriktir.
O zaman, insanlara faydan olsa gerektir.

Hem ucuza satarak, alırsın hayır dua.
Hem de zengin olursun, maddeten bundan daha.)

(Peki efendim) deyip, öpüverdi elini.
Söz dinleyip ve aynen yaptı bu dediÄŸini.

Çok buÄŸday satın alıp, doldurdu anbarlara.
Bir kıtlık vaki oldu hakikaten o ara.

Elindeki buğdayı, satarak bu şeyh Rekin,
Hem hayır dua aldı, hem de çok oldu zengin.

Sonra da, hacca gitmek ve Resulü ziyaret,
Hususunda, içine geldi arzu ve gayret.

Ahmed-i Bedevi’ye gelerek bunun için,
İsteğini arz edip, bu babta aldı izin.

O an gördü duvarda, ona ait abayı.
Bereketlenmek için, arzu etti almayı.

Lakin o buyurdu ki: (Pekala, al istersen.
Fakat çok üzülürsün, yollarda kaybedersen.)

Dedi ki: (Ey efendim, kaybetmem onu asla.
Ä°htimam gösteririm her ÅŸeyden daha fazla.)

Sonra onu alarak, sefere çıktı artık.
Hacdan sonra abayı kaybetti bir aralık.

PeriÅŸan vaziyette döndü memleketine.
Ahmed-i Bedevi’nin yanına geldi yine.

Lakin hayret içinde kala kaldı hasılı.
Zira aba, duvarda duruyordu asılı.

Seyyid Ahmed Bedevi buyurdu ki: (Ey Rekin!
Aba'yı görünce mi, ÅŸaşırıp hayret ettin?)

O, boynunu bükerek, mahcup oldu bir hayli.
O günlerde o yere, geldi zalim bir vali.

Ona adam gönderip, dedi ki: (Bu diyarda,
Yalnız sende zahire var imiş bol miktarda.

GönderdiÄŸim adamla, gönder ki bana dahi,
Yoksa, zorla almayı ben bilirim vallahi.)

Rekin, geldi Ahmed-i Bedevi’nin yanına.
Valinin dediÄŸini, nakletti aynen ona.

O buyurdu: (Valiye, de ki, yoktur zahirem.
Ve hatta tek bir buğday tanesi kalmadı hem.)

Valinin adamına, gidip dedi bunları.
O ise, inanmayıp gelip açtı anbarı.

Gördü ki, hakikaten anbar boÅŸ tamamiyle.
Hatta o zahireden görmedi tane bile.