Sırri-yı Sekati ki, evliyadan, büyük zat.
Yaşadığı bir hali, anlatır kendi bizzat:

(Bir hata işledim ki, hatırlasam o işi,
Yakar hep yüreÄŸimi, bir piÅŸmanlık ateÅŸi.

Åžöyle ki, bir dükkanım vardı çarşı içinde.
Orada uğraşırdım, alım-satım işinde.

Bir akÅŸam, otururken ailemle beraber,
(Çarşı yanıyor!) diye, geldi bana bir haber.

Yanmıştı o yangında çarşıdaki her dükkan.
Yalnız benim dükkanım, müstesna oldu bundan.

Gelince dükkanımın yanmadığı haberi,
(Elhamdülillah!) dedim ben gayr-i ihtiyari.

Ve lakin akabinde, toparlandım hemence.
Başımı öne eÄŸip, düÅŸündüm ince ince:

DiÄŸer kardeÅŸlerimin dükkanları yandı hep.
Onlar üzüntülüyken, sevinmeye ne sebep?

Zararım yoktur diye, aldı beni bir sevinç.
Lakin kardeÅŸlerime üzülmedim demek hiç.

Onların derdi ile, olmadım alakadar.
Üzülmem gerekirdi benim de onlar kadar.

Öyle çok utandım ki o gün kendi kendime,
Odaya kapanarak, ÅŸöyle dedim nefsime:

(Ey nefsim, sen nasıl bir Müslümansın ki acep,
Kendi menfaatini düÅŸünüp durursun hep.

Dükkanın, bu yangından bir zarar görmeyince,
BaÅŸka ÅŸey düÅŸünmeyip, kapıldın bir sevince.

Güya biliyordun ki, birine, bir musibet,
Gelince, onun kadar üzülmeliydin elbet.

Hani, kardeÅŸlerinin dükkanları yandı hep.
Sen, niçin müteessir olmadın buna acep?

Demek ki, sırf kendini düÅŸünürsün sen hâlâ.
Halbuki bu halini, sevmiyor Hak teâlâ.)

Bir gün, biri gelmiÅŸti kendisine Lübnan'dan.
Dedi: (Selam getirdim size ben falan zattan.)

Selamını alarak, buyurdu: (Sen de şayet,
Oraya döneceksen, benden ona selam et.

Bizim tarafımızdan, söyle ki o kimseye:
DaÄŸ başında, yalnızca durmasın, dönsün eve.

Halktan uzaklaÅŸarak, bir tenha yere gidip,
Tek başına yaÅŸamak, deÄŸildir hiç münasip.

Hak aşığı dediÄŸin, çekilmez bir kenara.
Bütün gayreti ile, hizmet eder kullara.

Allah'ın bu dinine, gece gün eder hizmet.
Dine hizmet etmeyi, bilir büyük ganimet.

Allah'ın kullarına hizmet de, ibadettir.
Yalnızlıkta ÅŸöhret var, bu da büyük afettir.

Ä°nsanlar, güruh güruh yanacakken ateÅŸte,
Onları kurtarmaktan, mühim ÅŸey var mı iÅŸte?

İnzivayı bırakıp, eylesin şehre avdet,
Ä°nsanlara hizmeti, bilsin büyük ibadet.)