Balım Sultan "rahmetullahi aleyh", Balıkesir Velilerindendir.
Hacı Ä°lbey mahallesindeki türbesinde yatıyor.

Osmanlı devletinin kuruluÅŸu sırasında çok büyük hizmetler görmüÅŸ, manevi önder olmuÅŸtu insanlara.
Kerametleri vardı mübarek zatın.

Mesela o yerin valisi bir gün geldi bu zata.
- Hocam! dedi, kısmetse bugün uzun bir yolculuÄŸa çıkıyorum. Dua buyurun.

Balım Sultan bir müddet tefekkür ettikten sonra;
- Bugün gitmeseniz iyi olur, buyurdu.

- Neden efendim?
- Korkarım başınıza bir şey gelir.

Vali;
- Peki efendim, dedi.

Ama yine çıktı o sefere.
Çıktı ama, piÅŸman oldu tabii.

Zira yolda çok hızlı gidiyordu ki, atı tökezleyip attı üzerinden valiyi.
Zavallı hızla yere çakılıp, kanlar içinde yığıldı oraya.
Bayılmıştı.

Yolcular onu alıp baygın vaziyette evine götürdüler.

Kendine geldiÄŸinde;
“Tövbeler olsun”, diye mırıldandı gayr-i ihtiyari. “Allah adamlarının sözlerinden çıkmayacağım bir daha”.

Yanındakiler sordu hayretle:
- Hayrola, niye böyle diyorsun?
- Sormayın, dedi. Hocam beni ikâz etmiÅŸ, “Bugün gitme!” buyurmuÅŸtu.

- Sen ne yaptın?
- Dinlemedim Onu. Ve bu geldi başıma.

Ve öÄŸütledi:
- Siz siz olun. Büyük zatlara itiraz etmeyin. Onların her sözünde bir hikmet vardır muhakkak.

Akıl işi değil

Bir gün de sevdiÄŸi bir gence nasihat ederken;
- Evladım, sonu olan bir ÅŸeyi elde etmek için, sonsuz olanı vermek, akıl iÅŸi deÄŸildir, buyurdu.

Ve izah etti:
- Yani bir dünyalık ele geçirmek için dinden taviz vermek ahmaklık, dinini korumak için dünyalık vermek, iyidir.

Åžöyle devam etti:
- Bu devir, “Ä°manını korumak” devridir evladım. Büyükler, imanını kaybetme endiÅŸesiyle söÄŸüt yaprağı gibi titremiÅŸlerdir.

Delikanlı sordu:
- Efendim imanın gitmesi öyle kolay mıdır?
- Tabii yavrum. Nasıl ki bir kelimeyle iman ediliyorsa, bir kelime ile de gidebilir mâzallah. Çok dikkatli olmak lazım.

- Bunun için ne yapmalı efendim?
- Küfre sebep olan ÅŸeyleri iyi öÄŸrenip bu gibi söz ve hareketlerden kaçınmalıdır. Müslüman, lalettayin yaÅŸamaz. korkulu olur daima.