Balıkesir erenlerinden İnan Bey "rahmetullahi aleyh" var.
“Ayni Ali” diye tanınıyor halk arasında.

Balıkesir’in Kepsut kazası, Tekke-Işıklar köyündedir nurlu kabri.

Bir gün, dergahında sohbet ederken cemaattan biri;
- Hocam, insanlar arasında söz taşımak çok günahtır, deÄŸil mi? diye sordu bu zata.

Büyük Velî cevabında;
- Tabii günahtır, buyurdu. Ama unutmayın, bize, bir müminden söz getiren olursa, yapacağımız beÅŸ ÅŸey var.

Merak ettiler:
- Onlar nedir efendim?

- Önce o söze inanmayacağız, ikincisi, “Sus!” deyip konuÅŸturmayacağız o kimseyi. Böyle yapana “yüz ÅŸehit sevabı” verilir.

- Üçüncüsü ne efendim?
- Üçüncüsü, o söz taşıyan kimseyi sevmeyeceÄŸiz ve bu yaptığının fena bir ÅŸey olduÄŸunu söyleyeceÄŸiz kendisine.

Sordular:
- Dördüncüsü hocam?

- Dördüncüsü, o kimseye su-i zan etmeyeceÄŸiz. “Acaba doÄŸru mu?” diye tecessüs göstermeyeceÄŸiz.

- Ya beÅŸincisi efendim?
- BeÅŸincisi, biz de söz taşımayacağız.

Şu insanları anlamıyorum

Bir gün de, sevdiÄŸi bir talebesini ziyarete gitti mübarek zat.
Talebe, hocasını kapıda görünce sevinçten ne diyeceÄŸini bilemedi.

- Buyurun efendim. Åžeref verdiniz, dedi.
Ä°çeri geçtiler.

Büyük veli, sohbet esnasında;
- Åžu insanları anlayamıyorum, buyurdu. Ä°ÅŸlerini Ä°slamiyet’e göre deÄŸil, insanlara göre ayarlıyor, kullara göre ÅŸekilleniyorlar.

Ve daha açıkladı:
- Halbuki Müslüman, insanları memnun etmeyi deÄŸil, Allahü teâlâyı memnun etmeyi düÅŸünür evvela. “Ä°nsanlar ne der?” hesabı yapmaz. “Rabbim ne der?” diye içi titrer bilakis.

Sonra döndü o gence.
- Sana, iyiliklerden en güzel iki tanesini söyleyeyim mi evladım?
- Lütfedersiniz efendim.

- Birincisi, Allahü teâlâya dosdoÄŸru bir iman, ikincisi ise Onun kullarına iyilik etmektir.

Ve sordu yine:
- Kötülüklerden en kötü iki tanesini de söyleyeyim mi?
- Çok sevinirim efendim.

- Birisi Allahü teâlâya ÅŸirk koÅŸmaktır.

Delikanlı atıldı hemen:
- Öbürü de insanları incitmektir herhalde.
- Ä°yi bildin. Allah’ın kullarına eziyet etmektir.