Zaman-ı saadette, Rekane adında bir müÅŸrik vardı ki, iri cüsseli bir pehlivandı.
Sırtını yere getiren yoktu o havalide.

Bu, bir gün sahrada koyunlarını otlatıyordu ki, Peygamber efendimizle “sallallahü aleyhi ve sellem” karşılaÅŸtı birden.

Ve kibirle seslendi:
- Halkı Lat ve Uzza’dan ayıran sen misin?

Efendimiz aleyhisselam büyük bir vakarla cevap verdiler:
- Evet, benim!

- Sana bir teklifim var.
- Söyle nedir?

- GüreÅŸe var mısın? Bakalım hangimizin tanrısı ona yardım edecek?

Efendimiz aleyhisselam aynı vakarla cevap verdiler:
- Olur, güreÅŸelim.

Ve tutuÅŸtular.
Resulullah efendimiz aleyhisselam, bir anda Rekane’yi kaldırıp vurdu yere.

Rekane şaşkındı.
Ve güçlükle kalktı yerden:
- Bu olmadı, bir daha güreÅŸelim.

Efendimiz aleyhisselam;
- Hayhay, buyurdu.

Tekrar tutuÅŸtular.
Efendimiz aleyhisselam, onu yine kaldırıp yere vurdu.
Rekane perişandı.

Yerden kalkarken söylendi:
- Bu da olmadı, tekrar güreÅŸelim.
- Kabul, güreÅŸelim.

Tamam, sen kazandın

Yine tutuÅŸtular.
Ama netice aynı.

Rekane hiç beklemediÄŸi bir ÅŸeyle karşılaÅŸmıştı.
Çarpılmıştı adeta.

Mecburen kabul etti yenilgiyi.
- Tamam, sen kazandın, dedi. Yalnız bir ricam var.
- Nedir o?

- Åžehre inince halka ne diyeceksin?
- DoÄŸrusu neyse onu söylerim.

- DoÄŸrusunu söylemesen?
- Olmaz, ben Peygamberim. DoÄŸru söylemekle emrolundum.

Rekane;
- Ya Muhammed! Anladım. Sen beni Peygamberlik gücünle yendin, dedi. Sürümden otuz koyun vereyim, mükafatı bu olsun.

Efendimiz aleyhisselam istemediler:
- Koyunu ne yapayım.

- Peki ne istiyorsun?
- Ä°man et ve Cehennemden kurtul.

- Ederim, ama bir ÅŸartla. Bir mucize göster bana.

Yakında bir aÄŸaç vardı.
Efendimiz aleyhisselam seslendiler aÄŸaca:
- Ey aÄŸaç, ben kimim?

AÄŸaçtan ses geldi:
- Sen Allah’ın kulu ve Peygamberisin.

Rekane bunu görüp, imana geldi hemen.
Ve kurtardı kendisini Cehennemden.