Revak Sultan "rahmetullahi aleyh" Manisa’da yaÅŸayan bir Velidir.
GençliÄŸinde bir ilim sevdası sardı onu.
Kalbi, ilim aşkıyla yandı tutuştu.

Ve bir gün açtı bunu anne babasına.
- Beni Allahü teâlâya hibe edin. Gidip Onun dinini öÄŸrenip döneyim! dedi.

Onlar memnun olup;
- Peki oÄŸlum. Var git, ilim öÄŸren! dediler.

O gün çıktı Manisa’dan.
Ancak kısa bir müddet sonra dönüp geldi.
Gece vakti çaldı kapıyı.

Babası seslendi içerden:
- Kimsiniz?
- Benim, oÄŸlunuz.

Kapının açılmasını beklerken babasının sesini iÅŸitti:
- Ben oÄŸlumu Allah yoluna vermiÅŸtim. Geri almam! diyordu.

Bu cevapla geri döndü.
Ve bütün ilimleri bitirip, maddi ve manevi üstünlüklere kavuÅŸmuÅŸ olarak geldi bu defa.

Ä°ftira kötü ÅŸey

Köylerin birinde bir fitne ve dedikodu baÅŸladı bu zat hakkında.
Sonra birini gönderip;
- Git Ona söyle. Ä°nsanları aldatmasın! dediler.

Adam dergaha gelip oturdu bir kenarda.
Revak Sultan sohbet ediyordu o sırada.

Onu görünce, cemaate dönüp;
- KardeÅŸlerim! Bir Müslüman hakkında, bilmeden ileri geri konuÅŸmak hiç uygun deÄŸildir. Hele iftira, hiç yakışmaz! buyurdu.

Sohbet bitti.
O kimseye bir kutu verip;
- Bunu götür, köy halkının huzurunda aç! buyurdu.

O kimse;
- “Peki efendim!” dedi.

Ve döndü köye.
Köylüler Onu karşıladılar.

Ve ne söyliyeceÄŸini merakla bekliyorlardı ki, o kimse;
- ArkadaÅŸlar! O kiÅŸi, hiç de zannettiÄŸimiz gibi biri deÄŸil. Faziletli bir kiÅŸi olduÄŸu yüzünden okunuyor. Åžu kutuyu da size gönderdi, dedi.

Sonra açtı kutuyu.
Gördükleri manzara karşısında ÅŸaÅŸkına döndü köylüler.

Zira kutunun içinde bir miktar “Pamuk” vardı.
Üzerinde de kıpkırmızı ve yanar halde bir “AteÅŸ koru” duruyor, ama o pamuÄŸu yakmıyordu.

Hatalarını anlayıp, hepsi özür dilediler bu Allah dostundan.