Manisa’yı nurlandıran bir Allah dostu var.
Ayni Ali Efendi "rahmetullahi aleyh".
Bu zat, kalb gözü açık bir Veli olup, kimin ne düÅŸündüÄŸünü anlardı.
Åžöyle ki;
Bir gün sevdikleriyle oturuyordu.
O esnada birisi;
“Acaba Allah adamlarını üzenler, niçin helak oluyorlar?” diye düÅŸünmüÅŸtü içinden.
O böyle düÅŸünürken, Ayni Ali Efendi cemaate dönüp;
- KardeÅŸlerim, bazı kimseler “Allah dostları”na dil uzatanlar niçin helak oluyor? diye merak ederler, buyurdu.
Cemaatten biri;
- Efendim, bunu ben de merak ediyorum, deyince, bu defa ona döndü.
- Sen de mi merak ediyorsun?
- Evet hocam. Sebebini açıklarsanız sevinirim.
Buyurdu ki:
- Bunun sebebi gayet açıktır. Åžöyle ki; “Allah adamları”, Evliyalar, kınından çıkmış keskin kılıç gibidirler. Ona çarpan helak olur.
Adam pek anlamamıştı.
- Biraz daha açıklar mısınız efendim.
- Bak kardeÅŸim, iki tarafı da keskin olan bir kılıç düÅŸün. Onu, kabzasından bir duvara sıkıca yerleÅŸtirmiÅŸler farzet. Bir kimse gelip, boynunu bu kılıca vursa ve boynu kopsa, kabahat kimdedir?
- Tabii ki ona çarpandadır efendim.
- İşte Evliyaya dil uzatanlar da aynen buna benzer. Allah adamları kimsenin zararını istemezler. Hatta affederler kendilerine eziyet edenleri bile.
Ve ekledi:
- Ama buna raÄŸmen, Allahü teâlânın bu dostlarını üzenler, er geç cezalarını bulurlar.
|
