Kuhistana baÄŸlı “Abiz köyü”nde doÄŸan Alaaddin Abizi hazretleri "rahmetullahi aleyh", Allah korkusundan devamlı aÄŸlar;
“KeÅŸke annem beni doÄŸurmasaydı” derdi sık sık.

O kadar çok namaz kılardı ki, bu yüzden nasır baÄŸlamıştı dizleri.
Daima ahireti düÅŸünür,
Ölüm hazırlığı içinde bulunurdu.

Bir gün;
- Rabbimden üç ÅŸey istedim buyurdu.
- Onlar nedir? dediler.

Buyurdu ki:
- Dünyaya raÄŸbet etmemeyi, çok namaz kılmayı ve ÅŸehit olarak Rabbime kavuÅŸmayı. Ä°lk ikisine kavuÅŸtum. Üçüncüyü bekliyorum.

- ÅžehitliÄŸi mi efendim?
- Evet. Son arzum bu.

Ömrünün sonlarında bir gazaya katıldı.
Ve “Åžehit” olup kavuÅŸtu son arzusuna da.


Gerçek hayat, ahiret

Bir gün, nasihat isteyen bir gence;
- Bu hayat, hayalden ibarettir, buyurdu.

Ve ekledi:
- Bu dünya hayatı, ahirete nazaran hayaldir. Yani kısadır ve çabuk biter. Gerçek hayat, ahirette olacak.

Delikanlı sordu:
- Bana ne tavsiye edersiniz efendim?

Buyurdu ki:
- Åžimdiden ölüme ve ölüm sonrasına hazırlan evladım!


Edep, nasıl olur?

Bir gün de “Edeb”ten sordular bu zata.

Cevaben;
- Eshab-ı kiram, Resulullah efendimiz aleyhisselama karşı fevkalade edepliydiler, buyurdu. Huzurunda edeple oturur, hiç hareket etmezlerdi.

Sordular:
- Hiç mi efendim?

- Evet. Öyle ki, kuÅŸlar onları aÄŸaç zanneder, gelip, baÅŸlarına, omuzlarına konarlardı.

Ve ilave etti:
- Ayrıca onlar, Resulullah efendimize karşı asla bir fikir beyan etmezlerdi.

- Hiç mi efendim?

- Evet. Mesela bir gün Peygamber efendimiz aleyhisselam; “Bugün günlerden ne?” diye sormuÅŸtu da, “Allah ve Resulü daha iyi bilir” demiÅŸlerdi.