Edremit Evliyasından Somuncu Dede’nin "rahmetullahi aleyh" çok sevdiÄŸi bir kimse vardı ki, adamcağız hastalandı bir gün.

MeÄŸer Ölüm hastalığıymış bu.
O gece ağırlaştı iyice.

Artık son nefeslerini veriyordu ki, güçlükle mırıldandı:
- Bana Onu çağırın!

Yanındaki oğlu sordu:
- Kimi çağıralım babacığım?
- Somuncu Dede’yi. Son nefesimi onun yanında vermek istiyorum.

Çocuk fırladı hemen.
Vakit gece yarısıydı.

Az sonra, ilerden kendisine doÄŸru gelen bir karaltı gördü.
Az daha yaklaşınca tanıyıp çok ÅŸaşırdı.

Zira bu gelen, Somuncu Dede idi.
Hem de hızlı adımlarla geliyordu.

Sevinçle sordu:
- Hocam, nereye böyle?
- Size geliyorum.

- Ne tesadüf, ben de sizi almaya geliyordum.
- Baban mı çağırdı?

- Evet efendim.
- Haydi öyleyse, acele edelim de yetiÅŸelim vefat etmeden.

Eve geldiler.
Adamcağız bu büyük zatı görünce gülümsedi.
Ve “kelime-i ÅŸehadet”i söyleyip, ruhunu teslim etti.

Ä°nsanın ihlası ne kadarsa…

Bir gün bu zata;
- Efendim, bir kimsenin ihlaslı olduğu nasıl anlaşılır? Diye sordular.

Cevabında,
- İbadetiyle anlaşılır, buyurdu. İnsanın ihlası ne kadarsa, o kadar ibadet eder. Ne kadar ibadet ederse, o kadar ihlaslıdır.

Sordular yine:
- Kıymetli insan kimdir efendim?
- Rabbimizin kıymet verdiğine kıymet verendir.

- Ya kıymetsiz insan hocam?
- Kulların kıymet verdiğine kıymet veren, kıymetsiz insandır.

Haram, ateÅŸtir

Bir gün de;
- Efendim, “Günah ateÅŸtir” deniyor, bu ne demek? diye sordular.

Cevaben;
- Bir günaha tövbe edilmezse, o günah, Cehennemde onu yakar demektir, buyurdu.

Ve misal verdi:
- Mesela elini harama uzatan kimse, ateşe uzatmış demektir.
Harama bakan da, ateÅŸe bakar.

Sordular:
- Ya tövbe ederse efendim?
- Tövbe ederse, hiç günah iÅŸlememiÅŸ gibi olur.