Yemen’de yetiÅŸen Velilerden Ebu Bekir Es-Sekkaf hazretleri "rahmetullahi aleyh", medresede okurken hocasını çok sever, onun rızasını almaya çalışırdı her fırsatta.

Bir gün, hocası talebelere dönüp;
- Çocuklar, bugün benim ÅŸöyle ÅŸöyle bir iÅŸim var, buyurdu. Bunu kim halledebilir içinizde?

Kimseden ses çıkmazken, bu, fırladı ayaÄŸa:
- Emredin hocam. Ne ise yapıp geleyim.

Hocası memnun olduysa da, rıza göstermedi:
- Sen henüz yenisin evladım.

- Olsun efendim.
- Yok yok, derslerine mani olur belki. Başkası gitsin.

Ancak o ısrar etti:
- Hocam, sizin hizmetinizi görmek, benim için her ÅŸeyden daha mühim ve sevgilidir. Ne olur, izin verin halledip geleyim.

Bu söz, çok hoÅŸuna gitti hocasının.
Açtı ellerini;
- Ya Rabbi! Bu genç fethetti gönlümü. Sen de onun kalbini aç, manevi ilimlerle doldur içini, diye dua etti.

Ä°ÅŸte, ne olduysa o anda oldu.
Bu dua bereketiyle açıldı kalb gözü.

Ve okyanuslar akmaya baÅŸladı gönlüne.
Kısa zamanda yükselip, zamanının bir tanesi oldu.

Dünyada öyle yaÅŸa ki...

Bir gün de nasihat isteyen bir gence;
- Sana iki nasihatim var, buyurdu. Birincisi, bu dünyada öyle yaÅŸa ki, Allahü teâlâ seni, yasak ettiÄŸi bir ÅŸeyi yaparken görmesin. Ä°kincisi, ibadetlerini öyle yap ki, Allahü teâlâ beÄŸensin onları, kabul etsin.

Delikanlı sordu:
- O, hangi ibadetleri beÄŸenir efendim?

- Åžartlarına uygun olarak yapılanları beÄŸenir oÄŸlum. Ahirette her iÅŸinden hesaba çekileceksin. Åžimdiden hazırla cevaplarını.

Ve ilave etti:
- “Ehl-i sünnet alimleri”ni çok sev. Onların nasihatlarına göre yaÅŸa bu dünyada.