Balıkesir’de yaÅŸayan Velilerden Narlı Dede’nin "rahmetullahi aleyh" talebesinden biri, bir gece Peygamber efendimiz aleyhisselamı rüyada gördü ve;
- “Ya Resulallah! Bu zamanın en faziletlisi kimdir?” diye sordu.

Efendimiz aleyhisselam;
“Senin hocandır”, buyurdular.

Sevinç içinde uyandı.
Sabah olunca koştu hemen hocasının huzuruna.

GördüÄŸü rüyayı anlatacaktı ki, mübarek zat tebessümle baktı ona:
- Rüya mı anlatacaksın oÄŸlum?
- Evet efendim, bu gece...

Sözünü kesti gencin:
- Vazgeç oÄŸlum, anlatma.

Talebe şaşırdı:
- Peki efendim, ama neden?
- Bizim yolumuzda rüyalara kıymet verilmez de ondan evladım.

- Ama hocam...
- Biliyorum oÄŸlum, Efendimiz aleyhisselamı gördün rüyada. Ama rüyalar tabire muhtaçtır. Sen, rüyada deÄŸil, uyanıkken ele geçene bak. O kıymetlidir asıl.


Eyvah! Biz ne yaptık?

Bir gün de, nasihat isteyen bir gence;
- Evladım, dünyada imtihanda olduÄŸumuzu sakın unutma, buyurdu.

Ve ekledi:
- Yoksa ahirette göz açtığımızda; “Eyvah! Biz ne yaptık? Niçin bu iÅŸi beceremedik. Niçin Ä°slam’a tam uymadık?” der ve çok piÅŸman oluruz.

Delikanlı sordu:
- Çaresi ne efendim?
- Ä°slamiyet’i öÄŸrenmektir, buyurdu. Bilmeden Müslümanlık olmaz çünkü.

Öyle büyük nimet ki…

Bir gün de, sevdiklerine;
- KardeÅŸlerim, biz öyle büyük bir nimete kavuÅŸtuk ki, bunu ancak ahirette anlayacağız, buyurdu.

Sordular:
- O hangi nimet efendim?

Buyurdu ki:
- DoÄŸru yolu bulma nimeti. Çünkü hakkı batıldan ayırmak çok zordur.