Bursa Velilerinden Tokatlı Hayreddin Efendi "rahmetullahi aleyh", çok ÅŸefkatli, çok cömert ve yardım sever bir zattı.
Åžöyle ki;
Ömre için yola çıktı bir gün.
Yol arkadaşları da vardı yanında.
Henüz ÅŸehirden çıkmamışlardı ki, yolda bir kız çocuÄŸu görüp, acıdı haline.
Üstü başı yırtıktı zavallının.
Bir çöplükten yiyecek artıklarını topluyordu ki, yaklaşıp sordu:
- Evladım, niçin bunları topluyorsun?
Kızcağız büktü boynunu:
- Amca, biz yetim iki kardeÅŸiz. Bir de annemiz var. Üçümüz de, üç gündür açız. “Buradan yiyecek bir ÅŸeyler bulabilir miyim?” diye bakıyordum.
Büyük Velinin gözleri yaÅŸardı.
O anda vazgeçti ömreden.
Bütün parasını çıkarıp verdi o kızcağıza.
Yol arkadaşları şaşırıp merakla sordular:
- Hocam siz ne yaptınız? Bütün paranızı o çocuÄŸa verdiniz.
- Evet, acıdım verdim.
- Ä°yi de birlikte ömreye gitmiyor muyduk efendim?
- Öyle ama ben vazgeçtim.
Sordular:
- Bu, ömrenin yerini tutar mı efendim?
- Hem de fazlasıyla, buyurdu.
Ve izah etti:
- Biz nafile hacca gidiyorduk. Yani farz deÄŸildi üstümüze. Ama bu garipleri sevindirmek, ömre sevabından daha fazladır.
En kıymetli şey
Bir gün de;
- Bu dinde en kıymetli şey nedir? diye sordular bu zata.
- Ä°stikamettir, buyurdu.
Sordular:
- Ä°stikamet nedir efendim?
- “Ä°stikamet”, doÄŸru yolda yürümekte sebat etmek ve hiç taviz vermemektir, buyurdu.
Ve ekledi:
- Hud suresinde; “Ey Habibim, emr olunduÄŸun istikamet üzere ol!” buyuruluyor ki, bu âyet-i kerime gelince, Efendimiz aleyhisselamın mübarek sakalına ak düÅŸtü o gece.
|
