Balıkesir Velilerinden Muhyiddin-i Rumi "rahmetullahi aleyh" hazretlerinin bir komÅŸusu, bir gün bu zatın huzuruna gelerek;
- Efendim, duanızı almaya geldim, dedi.

Büyük Veli;
- Hayırdır, buyurdu. Ne için?
- Bir çocuÄŸumuz olacak da efendim.

Mübarek zat gülümsedi:
- Bir mi, yoksa iki mi?

Adamcağız şaşırdı:
- Herhalde bir hocam.
- Her şeyin doğrusunu Allah bilir kardeşim. Hayırlısı olsun.

Adam, bu konuşmalardan ikiz bebeklerinin olacağını tahmin etmişti.
- Efendim, iki çocuÄŸumuz olursa, isimlerini Ali ve Mehmet koysak, olur mu?

Büyük Veli gülümsedi yine:
- Ä°stersen biri Ali olsun, öbürü Fatıma.

Adam daha çok ÅŸaşırdı.
Elini öpüp ayrıldı huzurundan.

Üç gün sonra doÄŸum oldu.
Hakikaten ikiz doÄŸdu bebekler.

Biri oÄŸlandı, öteki kız.
Ali ve Fatıma koydu isimlerini.

Ruhun gıdası, vermektir

Bu zat, bir günkü sohbetinde;
- Kardeşlerim, bedenin gıdası yemek, ruhun gıdası ise vermektir, buyurdu.

Ve izah etti.
- Yani beden yemekten, ruh ise vermekten zevk alır.

Sordular:
- Peki ne vereceÄŸiz efendim?

- Ne olursa. Parası olan para, ilmi olan ilim.
- Ya verecek bir ÅŸeyimiz yoksa hocam?

- O zaman bir gülücük olsun verin. Güler yüz göstermek, sadakadır çünkü.

ÇocuÄŸumuz olmuyor

Bir gün de bir komÅŸusu gelip;
- Efendim, on yıllık evliyiz. Fakat çocuÄŸumuz olmuyor. Bize ne tavsiye edersiniz? diye dert yandı bu zata.

Cevaben;
- Tövbe istiÄŸfar edin, buyurdu.

Adam şaşırdı.
- Niye tövbe edelim ki hocam?

- Siz çocuk istemiyor musunuz?
- Hem de çok.

- Öyleyse tövbe edin, diyorum.
- Hiçbir ÅŸey anlamadım efendim.

- Anlamayacak bir ÅŸey yok komÅŸu. Tövbe istiÄŸfar, her derdin dermanıdır. Her kapıyı açar. Ä°nÅŸallah çocuÄŸunuz da olur. Cenâb-ı Hak; “Ä°stiÄŸfar ederseniz, imdadınıza yetiÅŸirim” buyuruyor.