Edremit toprağını nurlandıran Velilerden SaÄŸma Dede’nin "rahmetullahi aleyh" vefat ÅŸekli enteresandır.
Åžöyle ki;
Ömrünün son gününde namaza durdu odasında.
Az sonra hanımı girdi odaya.
Bir şey soracaktı.
Ancak girdiÄŸinde namazda gördü Onu.
Çıkıp, bir saat sonra tekrar girdi.
Ama yine namazdaydı.
“Allah Allah” dedi kendi kendine, “Hiç böyle uzun namaz kılmazdı”.
Bir kaç defa girdi çıktı.
Her girdiÄŸinde namazda otururken gördü Onu.
Son defa yine böyle görünce, meraklanıp vardı yanına.
Fakat o da ne?
Nefes almıyordu.
Vefat etmiÅŸti seccadesi üzerinde.
“Ben” demek, bidattir
Bir gün, mahalleden birkaç kiÅŸiyle sohbet ederken;
- KardeÅŸlerim, “Ben…” demek bidattir, buyurdu.
Sordular:
- “Ben” demekten murat, kendini beÄŸenmek mi efendim?
- Evet. Bidatlerin başı, “Ben” demektir. “Ben bilirim, ben yaparım…” demek, ne kadar çirkin.
Kendinizi tenkit edin!
Bir gün de sohbetinde;
- Ben demek, Allahü teâlâdan ve büyüklerden gelen feyzi keser, buyurdu. Feyze kavuÅŸmak isterseniz, kendinizi beÄŸenmeyin. Ve kimseyi tenkit etmeyin.
Sordular:
- Hiç kimseyi mi efendim?
- Evet. Tenkit edecekseniz, kendinizi tenkit edin. Ä°ÄŸrenin kendinizden. Tiksinin hatta.
Merak ettiler:
- Hikmeti ne efendim?
- Çünkü böyle yapmayan, çok sıkıntı çeker.
Birinci vazifemiz
Bir gün de;
- Efendim, birinci vazifemiz nedir? diye sordular bu zata.
Cevaben;
- Dinin emirlerine uymaktır, buyurdu. Fakat buna maniler var.
Sordular:
- O maniler nedir efendim?
- Ä°nsanın dışında “Åžeytan” ve “Kötü arkadaÅŸ”, içinde ise “Kendisi”.
Ve açıkladı:
- Kendisinden maksat, “Nefsine uyması”dır ki, nefse uymak, en büyük engeldir.
|
