Anadolu’da yetiÅŸen Velilerden Åžeymer Hasan Dede "rahmetullahi aleyh", henüz çocuk idi ki, bir gün oynayan çocukları gördü sokakta.

Ve onları gösterip;
- Babacığım, bu çocuklar niçin oynarlar? diye sordu.

Babası zorlandı cevapta.
- Her çocuk gibi oynuyorlar iÅŸte, dedi.

Ancak o tatmin olmamıştı.
- Babacığım, dedi. Ben bu iÅŸi bir türlü anlayamıyorum.
- Neyi anlamıyorsun oğlum?

- Biz oyun için mi yaratıldık yani?
- DeÄŸil tabii yavrum.

- Allahü teâlâ, biz insanları yalnız ibadet etmek için yaratmadı mı?
- Elbette oÄŸlum, onun için yarattı.

- İşte bunu anlamıyorum babacığım. Rabbimize ibadet etmek varken, nasıl oynamaya vakit buluyorlar? Ona şaşıyorum.

Benim bir dostum var

Bu zat "rahmetullahi aleyh", bir gün de ÅŸunu anlattı sevdiklerine:

Allahü teâlâ, Musa aleyhisselama;
- “Ya Musa, falan ÅŸehirde benim bir dostum var. Dün vefat etti. Git, onu defnet!” buyurdu

Musa aleyhisselam bildirilen ÅŸehre gidip buldu o kimseyi.
Yakınları, bir viraneye terk etmişlerdi kendisini.

- Niçin böyle yaptınız? diye sordu onlara.

Cevaben;
- O, son derece kötü bir hayat yaÅŸadı, dediler. Yapmadığı günah ve kötülük kalmadı.

Musa aleyhisselam, onu oradan çıkarıp, dini usullere uygun olarak kefenleyip defnetti.

Sonra da;
- Ya Rabbi, herkesin, hatta yakınlarının bile kötü bilip, iÅŸlediÄŸi günahlar sebebiyle terk ettiÄŸi bu kiÅŸiye “Dostum” buyurdun. Bunun hikmetini öÄŸrenebilir miyim? diye arzetti.

Hak teâlâ hazretleri;
- “Evet”, buyurdu. “O, çok iÄŸrenç bir hayat sürdü. Ailesi de bu sebeple terk etti onu. Ama ölmeden evvel tövbe etti”.

Musa aleyhisselam sordu:
- Nasıl tövbe etti ya Rabbi?

Hak teâlâ buyurdu ki:
- Büyük piÅŸmanlık içinde, göz yaÅŸları dökerek; “Ya Rabbi, bütün ömrüm günahla geçti. Ama ÅŸimdi çok piÅŸmanım. Sen gizleyici ve affedicisin. Yakınlarım beni terk etti, ama sen terk etmezsin. Senden af ve maÄŸfiret diliyorum. Beni affet” dedi.

Ben de affettim onu.
Ve dostlarımın arasına dahil ettim.