Balıkesir erenlerinden Yürek Dede "rahmetullahi aleyh" zamanında bir genç, elinde sazı ile köy köy dolaşır, saz çalıp eÄŸlendirirdi insanları.
Bir gün, yolda bu mübarek zatla karşılaÅŸtı.
Onu görünce, heybetinden korkup sazını sakladı eteÄŸine.
Kendisini azarlayacağını sandı.
Lakin mübarek zat azarlamadığı gibi, ÅŸefkatle bakıp;
- Ey genç seni sevdim, buyurdu. Bize gel konuÅŸalım, sohbet ederiz.
Bu iltifat karşısında şaşırdı delikanlı.
- Peki efendim! dedi. Gelirim inÅŸallah.
Ve o gün katıldı sohbete.
KonuÅŸmalarından büyük zevk aldı.
Ayrılırken arzetti:
- Efendim, izniniz olursa her gün sohbetinize gelmek istiyorum.
- Tabii yavrum, her gün beklerim.
- Ama bir isteÄŸim var hocam. Saz çalmama müsaade edeceksiniz.
Büyük Veli;
- Peki evladım, buyurdu. Çal çalabilirsen!
Genç ayrılıp eve geldi.
Ancak tamamen deÄŸiÅŸmiÅŸti kalbi.
Eve gelince ilk işi sazı kırmak oldu.
Zira saz tutkusu tamamen çıkıp gitmiÅŸti kalbinden.
Hatta saza olan sevgisi, nefrete dönüÅŸmüÅŸtü bir anda.
Kalbiniz sıkılıyorsa…
Bir gün de bir genç geldi bu zatın yanına ve;
- Efendim, çok sıkılıyorum, bana ne tavsiye edersiniz? Diye sordu.
Mübarek zat cevabında;
- Kalbin sıkılıyorsa, ÅŸifası belli evladım, buyurdu. Allah’ı zikredersen, ferahlarsın. Kalblerin rahatlaması, Allah’ın zikriyle olur.
Delikanlı sordu:
- Allah nasıl zikredilir ki efendim?
- Onun emir ve yasakları var evladım. Onları öÄŸrenip ona göre yaÅŸarsan, zikretmiÅŸ olursun.
- Zikir bu mudur efendim?
- Evet. “Zikir”, hatırlamak demektir. Onun emirlerini düÅŸünüp, yaÅŸayışını buna göre ayarlarsan, her an Allah’ı hatırlar, yani zikretmiÅŸ olursun.
Ve ilave etti:
- Onun emirlerine göre yaÅŸayan, hiç sıkılmaz. Hatta sıkıntılardan zevk alır. Mutlu ve huzurlu olur daima.
|
