Ä°stanbul’da yaÅŸayıp 1876 da vefat eden Feyzullah Efendi’nin "rahmetullahi aleyh" huzuruna, o yerin kadısı gelip;
- Efendim, tayinim çıktı. Falan yere gideceÄŸim, diye arzetti.
Ve ekledi:
- Hakkınızı helal edin efendim. Yarın sabah yola çıkmam gerekiyor.
Mübarek zat biraz düÅŸündükten sonra;
- İnşallah burada kalırsınız! buyurdu.
Kadı efendi şaşırmıştı:
- Ama hocam tayinim çıktı. Ben de tebellüÄŸ ettim. Bu iÅŸ katileÅŸti. Yarın yola çıkıyorum.
Feyzullah Efendi ciddileÅŸti:
- Senin yerin burası. Bir yere gitmeyeceksin!
Kadı, ÅŸaÅŸkın bir halde elini öpüp ayrıldı huzurdan.
Çıkar çıkmaz mahkeme katibiyle karşılaÅŸtı kapıda.
Katip nefes nefeseydi:
- Kadı efendi, ben de sizi arıyordum.
- Hayrola ne var?
- Sizin tayininiz kaldı. Başkası tayin edildi oraya. Siz burada kaldınız, haberiniz olsun.
Kadı bu haberi alınca;
- Hey güzel Allah’ım, dedi kendi kendine. Bizim bilmediklerimizi dostlarına bildiriyorsun.
Ä°nsan, eÅŸref-i mahlukat
Bu zat, bir günkü sohbetinde;
- KardeÅŸlerim, cenâb-ı Hak insanı eÅŸref-i mahlukat olarak yaratmıştır, buyurdu.
Sordular:
- EÅŸref-i mahlukat ne demek efendim?
- Mahlukatın en ÅŸereflisi demektir. Ama inanmak ÅŸartıyla. Yani iman eden böyle ÅŸereflidir.
- Ya inanmayanlar efendim?
- Onlar, bu ÅŸereften mahrumdur.
Dua almaya bakın!
Bir gün de sevdiklerine;
- Herkesin duasını almaya bakın, bilhassa gariplerin duasını, buyurdu.
Ve ekledi:
- Bir mümini gördüÄŸünüz zaman; “Benim saadetim, belki de bu kardeÅŸimin duasına baÄŸlı” diye düÅŸünün.
Sordular:
- Herkes için mi efendim?
- Evet. Hiç belli olmaz çünkü. O mümin, Allah’ın sevdiÄŸi bir kuldur. Onun bir duasıyla siz de bu saadete kavuÅŸabilirsiniz.
|
