Anadolu Evliyasından Fethullah-ı Verkanisi hazretleri "rahmetullahi aleyh", bir sohbetinde;
- KardeÅŸlerim, omuzlarımızda iki tane müfettiÅŸ var, buyurdu. Devamlı bizi teftiÅŸ ediyorlar. Ne yapıyorsak, yazıyorlar. AÄŸzımızdan çıkan her sözden, ya “Sevap” yazılıyor defterimize, ya da “Günah”. Hiçbiri boÅŸa gitmiyor.

Ve nasihat etti:
- Öyleyse bir söz söyleyeceÄŸimiz zaman, hem kendimizin, hem de karşımızdakinin ahiretini düÅŸünerek konuÅŸalım.

Sordular:
- Efendim, çocuklarımıza önce neyi öÄŸretelim?
- Her ÅŸeyden önce “Ä°slamiyet”i öÄŸretin, buyurdu. “Namaz”ın önemini anlatın ve mutlaka kıldırın. Namaz kılmasına mani olan her ÅŸeyin, felaketine sebep olacağını bildirin onlara.

Ve ilave etti:
- ÇocuÄŸun istikbalini garantiye almak, iyi bir Müslüman olmasıyla mümkündür ancak.

- Okuyup bir iÅŸ ve meslek sahibi olması mühim deÄŸil mi efendim?

- Elbette mühim. Ama her ÅŸeyden önce çocuÄŸunuz iyi bir Müslüman olsun. Öbürleri nasılsa olacaktır.

Kendinizi sevmeyin!

Bir gün de;
- Efendim, Allahü teâlânın bir kulunu sevdiÄŸi nasıl anlaşılır? diye sordular.

Cevaben;
- Kendini sevmemesiyle, buyurdu

Ve izah etti:
- Ä°nsanın ilmi arttıkça, Allah’a sevgisi artar. Bu sevgi artınca da kendinden soÄŸumaya, hatta nefret etmeye baÅŸlar.

- Kendinden mi nefret eder efendim?
- Evet. Yani nefsinden nefret eder ki, bu hale kavuÅŸmak, Allahü teâlânın onu sevdiÄŸinin alametidir.

Sordular yine:
- Talebenin hocasından istifade edebilmesi neye bağlıdır efendim?
- Hocanın “Olgun”, talebenin de “Uygun” olmasına baÄŸlıdır, buyurdu.

- Uygun olmak nasıl olur efendim?
- Bir kimse haram iÅŸlemiyor, kalb kırmıyor, kendini beÄŸenmiyor ve gadaplanmıyorsa, o, “uygun insan”dır.