Belh ÅŸehrinde vefat eden büyük Velilerden Hatim-i Esam hazretlerine "rahmetullahi aleyh", bir gün tanıdıkları;
- Efendim, ibadetlerimizin makbul olması için ne lazım? diye sordular.

Cevabında;
- Ä°ki ÅŸey lazım, buyurdu. Önce fıkıh kitaplarında yazıldığı gibi, yani “doÄŸru” yapılması lazım. Mesela namaz kılıyoruz deÄŸil mi?
- Evet efendim.

- Önce, abdestimiz doÄŸru olacak. Abdesti bozuk olanın, namazı da bozuk olur çünkü. Bunun için de abdestin, namazın ve her ibadetin ÅŸartlarını öÄŸrenip, ona göre yapmalıdır.

Sordular:
- Sonra ne lazım hocam?
- “Ä°hlas” da mühimdir. Yani ibadetlerimizi sırf Allah emrettiÄŸi için yapmalıyız. “Allah için” yapılmayan ibadeti, Allah kabul etmez. Kabul edilmeyen ibadete de sevap verilmez tabii.

Åžöyle bitirdi:
- Ä°badetlerden sevap kazanabilmek için, hem ÅŸartlarına uygun olarak, yani “doÄŸru” yapılmalı, hem de “Allah için” ifa edilmelidir. O zaman o ibadet kabul olur ve sevap kazandırır insana.

Üç mühim teÅŸekkür

Bir gün de sohbetinde;
- Ä°nsanlara teÅŸekkür etmeyen Allahü teâlâya ÅŸükretmiÅŸ olamaz, buyurdu.

Sordular:
- Kimlere teÅŸekkür etmeliyiz efendim?
- Önce “üstad”a, buyurdu. Üstada teÅŸekkür, Onun söylediklerine kıymet vermekle olur. Ä°kinci teÅŸekkür, “anne-baba”ya olmalıdır.

Sordular:
- Kâfir ve fasık olsalar da mı efendim?
- Elbette. Anne babaya karşı gelinmez. Ne kadar kötü olursa olsun, kalbleri incitilmez onların.

- Sonra kime teÅŸekkür edilir efendim?
- Sonra da “iÅŸveren”e. Çünkü rızkımıza sebeptir onlar. Bunlardan sonra üstümüzde daha kimlerin hakkı varsa, onlara da teÅŸekkür etmeliyiz. Ama bütün bu teÅŸekkürler, hep Allahü teâlâya aittir aslında.

Åžöyle bitirdi:
- Çünkü her iyiliÄŸi yaptıran, gönderen hep Odur. O hatırlatmadıkça ve kuvvet ve fırsat vermedikçe kimse kimseye zerre kadar iyilik ve kötülük yapamaz.