Türkistan Velilerinden Halife Kızılayak hazretlerine "rahmetullahi aleyh", bir gün bazı sevdikleri gelip;
- Efendim, kalbi en fazla nurlandıran şey nedir? diye sordular.

Cevabında;
- Kızdığınız kimseye dua etmektir, buyurdu.

Sordular yine:
- İnsanı hayvandan ayıran şey nedir efendim?
- Edeb ve hayâdır.

- Allah’ın rahmetine ne ile kavuÅŸulur efendim?
- Mütevazı olmakla. Kendini beÄŸenmeyip haramlardan sakınanın kalbine rahmet dolmaya baÅŸlar ve ihlası artar.

Sordular:
- İhlasın arttığı nasıl anlaşılır efendim?
- Kimseye yük olmayıp, herkesin yükünü çekmeye baÅŸlamasıyla.

Ana babaya hizmet

Bir gün de;
- Hocam, ana babaya hizmet, her hâl-ü kârda sevap mıdır? diye sordular.

Cevaben;
- Bir ÅŸartla, buyurdu.

- O nedir ki efendim?
- Onlara hizmet, Allah’ın emrine ve dinini öÄŸrenmeye mani olmaması lazımdır.

- Ya mani olursa efendim?
- O zaman yapılan hizmet, sevap deÄŸil, günah olur.

Gerçek tövbe edilirse...

Bir gün de;
- Efendim, Allahü teâlânın sevgisini kazanmamız için bize ne tavsiye edersiniz? diye sordular.

Cevabında;
- Günah iÅŸleyip de tövbe eden kimse, bir daha o günahı iÅŸlemezse, Allahü teâlâ o kulu “Sevgili” ilan eder, buyurdu.

Åžimdiden Allah deyin

Bir gün de;
- Ey insanlar, nasıl yaÅŸarsanız, öyle ölürsünüz, buyurdu.

Ve ekledi:
- Bu dünyada Rabbimizi sık sık analım ki, ölürken de anmamız kolay olsun. YaÅŸarken hatırlanmazsa ölürken hatırlamak çok zor olur.

Sordular:
- Ne tavsiye edersiniz efendim?

Buyurdu ki:
- Åžimdiden “Allah” diyelim, dilimizi alıştıralım ki, son nefeste Allah dememiz zor olmasın.