BiÅŸr-i Hafi hazretleri “rahmetullahi aleyh”.
Allah dostu bir Veli.

Bir gün Ona;
- Bu dereceye ne ile yükseldiniz? diye sordular.
- Bir ÅŸey ile, buyurdu.

Ve ÅŸöyle anlattı:

Bir gün sarhoÅŸtum.
Çamurlar içinde bir kağıt görüp aldım.
Üzerinde Allah yazılıydı.

YüreÄŸim sızladı.
Yıkayıp temizledim.
Ve güzel koku sürüp, yükseÄŸe astım.

- Bu kadar mı efendim? dediler.
- Evet, buyurdu. Ben Rabbimin ismini yücelttim. Rabbim de beni yüceltti.

Mübarek zat yalınayak gezerdi.
Bu sebeple Bağdat sokakları tertemiz olur,
hayvanlar bile yerleri kirletmezdi.

Ama bir gün, birinin hayvanı yere pisledi.
Adam içli bir “Ah!” etti.

Sordular:
- Neden Ah edersin?
- BiÅŸr-i Hafi vefat etti.

- Nerden biliyorsun?
- Hayvanım ilk defa yere pisledi. O sağ olsaydı, pislemezdi.

Az sonra acı haber duyuldu.
Evet, BiÅŸr-i Hafi hazretleri vefat etmiÅŸti.

Taziyesine gidenler sordular:
- Bişr nasıl vefat etti?
- Dünyaya geldiÄŸi gibi. Dünyaya gömleksiz gelmiÅŸti. Gömleksiz gitti.

- Hiç mi dünyalığı yoktu?
- Hayır. Tek gömleÄŸi vardı. Onu da bir fakire verip, gömleksiz ruhunu teslim etti.