Hasan-ı Basri hazretleri "rahmetullahi aleyh".
Tabiinin büyüklerinden.

Bir gün, bir dostunun cenazesine vardı.
Definden sonra çok aÄŸladı.

Sordular:
- Niçin aÄŸlarsınız efendim?

Buyurdu ki:
- KardeÅŸlerim! Ä°ÅŸte en son varacağımız yer. Buraya hepimiz gireceÄŸiz. Bunu bile bile nasıl günah iÅŸleriz?

Dinleyenler gözyaÅŸlarını tutamadılar.


Günahlarımı almış

Bir gün de, biri gelip arzetti Ona:
- Efendim, filan kes, sizin gıybetinizi yaptı.

Büyük Veli sordu:
- Onun evine niçin gitmiÅŸtin?
- YemeÄŸe çağırmıştı efendim.

- Neler ikram etti?
- ÇeÅŸitli yemeklerle türlü meÅŸrubat.

Esefle baktı yüzüne.
- Bu kadar yemeÄŸi karnında sakladın da, ÅŸu bir çift sözü neden saklayamadın? Buyurdu.

Sonra kalktı.
Bir tabağı hurma ile doldurup ona uzattı:

- Bunu, o adama götür. Ä°yiliÄŸine karşı hediyemdir.

Adam şaşırdı:
- Ne iyiliği efendim. Gıybetinizi yaptı.
- Ä°yi ya, günahımı almış. Bundan büyük iyilik olur mu?

Kızımı kime vereyim?

Bir gün de huzuruna biri gelip;
- Efendim, bir şey danışacaktım, diye arzetti.
- Buyur kardeÅŸim.

- Evlenme çağında bir kızım var. Ä°steyeni çok. Hangisine vereyim acaba?

Buyurdu ki:
- Allah’tan korkana ver. EÄŸer kızını severse, ne âlâ. Sevmezse, Allahü teâlâdan korkar da zulmetmez hiç olmazsa.

- Allah razı olsun efendim.