Ä°stanbul’da medfun bulunan Velilerden Hafız Osman Efendi "rahmetullahi aleyh", bir sohbetinde;
- KardeÅŸlerim, dünya ve ahiret saadetlerinin başı, en iyisi, Allahü teâlânın rızasına ve sevmesine kavuÅŸmaktır, buyurdu.

Sordular:
- Buna nasıl kavuşulur efendim?
- Ä°slamiyet’e uymakla, buyurdu. Ä°slamiyet’e uymak da ihlasla olmalıdır tabii.

- Ä°hlas nedir efendim?
- “Ä°hlas”, kalbin temiz olması demektir. Kalbin temiz olması için de, dünyaya düÅŸkün olmaması, yalnız Allahü teâlâyı sevmesi lazımdır.

Sordular yine.
- Buna nasıl kavuşulur hocam?

- Bu nimete kavuÅŸanlarla beraber olmakla. Bunun için “Allah dostları”nın, Evliya zatların sohbetinde bulunmalı, onların kalblere, ruhlara ÅŸifa olan sözlerini dinlemelidir.

- Böyle zatlar yoksa efendim?

- O zaman önceden yaÅŸamış büyük zatların hayatını ve kitaplarını okumalı ve onları çok sevmelidir. O zatların kitapları okununca, sevgileri insanın kalbine yerleÅŸir. Onların sevgisi yerleÅŸince, “dünya muhabbeti” çıkar o kalbden. Yerine “Allah sevgisi” yerleÅŸir ki, ihlaslı olmak da budur iÅŸte.

En büyük düÅŸman

Bir gün de;
- Nefs, bizim de Allahü teâlânın da düÅŸmanıdır, buyurdu.

Dinleyenler;
- Madem ki düÅŸman, öyleyse onu öldürelim? dediler.

- Nefs ölmez ki, buyurdu. Hiç kimsenin nefsi ölmez ve yok olmaz. Çünkü o lazım, iÅŸe yarıyor.

Merakla sordular:
- Nefs ne işe yarıyor efendim?

- Çok iÅŸe yarıyor. Mesela onunla cihad yapılıyor. Böylece meleklerden bile üstün oluyor insan. Onun için nefs ölmez. Ama zayıflar.

- Nasıl zayıflar efendim?

- Ä°badetle. Çünkü nefsin en büyük düÅŸmanı, ibadettir. Allahü teâlâ onun için namazı emretmiÅŸ. “Namaz”, biz kullar için öyle büyük nimettir ki, her namazda nefs kahrolur. Her gün beÅŸ vakit, kahrola kahrola neticede insanı aldatamaz hale gelir.