Ä°stanbul’da yetiÅŸen Velilerden Hasan Adli Efendi "rahmetullahi aleyh", bir günkü sohbetinde;
- Edeb ve tevazu, müminin ziynetidir, buyurdu. Kim Allah için tevazu ederse, Allahü teâlâ onu yükseltir. Kibrederse yanar. Çünkü Allahü teâlâ her günahı affeder. Ama kibri asla.
Sordular:
- Efendim, kalbinde zerre kadar kibir olan kiÅŸi, Cennete giremez deniyor. Bu, doÄŸru mu?
- Elbette, cezasını çeker sonra girer. Åžeytan, kibri sebebiyle kovuldu Cennetten. “Ben Adem’den hayırlıyım” dedi ve secde etmedi. Karşı geldi Allah’a. Halbuki tevazu, Peygamber efendimiz aleyhisselamın huyudur. Mekke’yi fethettiÄŸi gün bile ÅŸehre girerken, devesinin üstünde, muzaffer bir komutan edasına bürünmedi.
Sordular:
- O gün de mi tevazu buyurdular efendim?
- Evet. Cenâb-ı Hakka karşı edeb ve hayâsından büktü boynunu. Mübarek başı önüne eÄŸik olarak, büyük bir tevazu içinde girdi ÅŸehre.
En mühim mesele
Bir gün de;
- Efendim, bizim için en büyük mesele nedir? diye sordular bu zata.
Cevaben;
- Bu dünyadan iman ile ayrılıp gitmektir, buyurdu. Onun için imansız gitmekten korkmalı, titremelidir.
Sordular:
- Ä°mansız gitmemek için ne yapmak lazım efendim?
- Korkmak, hatta titremek lazım. Ä°mansız ölmekten korkmayan, imansız ölür Allah korusun.
Ä°lim ve ihlas yoksa...
Bir gün de sohbetinde;
- İlmi ve ihlası olmayanın, ameli muteber değildir, buyurdu.
- Neden efendim? dediler.
- Çünkü Ä°slamiyet “bilmek dini”dir, buyurdu. Bilmeden Müslümanlık olmaz. Bilmeden yapılan bir ibadet, yanlış olduÄŸu için sahih olmaz.
Ve ekledi:
- DoÄŸru yapılsa bile eÄŸer “Allah için” yapılmamışsa, o da makbul deÄŸildir. Çünkü ihlassız yapılmıştır. Bu ameller, ahirette “eski paçavra” gibi sahibinin yüzüne çarpılacaktır.
|
