Ä°stanbul’da medfun bulunan büyük Velilerden Hakim Çelebi hazretleri "rahmetullahi aleyh", bir günkü sohbetinde;
- Müslüman, her iÅŸinde Allahü teâlâya tevekkül eder, buyurdu.

Dinleyenler;
- Tevekkül nedir efendim? diye sordular.

Cevabında;
- Tevekkül, çalışmadan yatıp beklemek deÄŸildir, buyurdu. Tevekkül, sebebine yapışıp, fakat o sebebin tesirini Allahü teâlâdan beklemektir.

Sordular:
- Yani çalışmadan dua edilmez mi efendim?
- Hayır. Bu, neye benzer biliyor musunuz?

- Neye benzer hocam?
- Namaz kılmadan, “Ya Rabbi günahlarımı affet” demeye benzer ki, kabul olmaz tabii.

- Neden efendim?
- Çünkü namaz kılmayanın duası kabul olmaz kardeÅŸlerim.

Bizim ilk mürÅŸidimiz

Bir gün de gençten biri, bu zata gelerek anne babasından ÅŸikayette bulundu.
Büyük Veli, ona ÅŸefkatle bakıp;
- Evladım, hazret-i Ali ne buyuruyor, biliyor musun? diye sordu.

Genç adam;
- Bilmiyorum efendim, dedi. Ne buyuruyor?
- O Allah’ın aslanı, ilim ÅŸehrinin kapısı olan büyük sahabi “radıyallahü teâlâ anh”; “Bana bir kelime öÄŸretenin kölesi olurum” buyuruyor.

Ve sordu kendisine:
- Annen baban sana hiçbir ÅŸey öÄŸretmediler mi evladım?
- ÖÄŸrettiler tabii efendim.

- Hem de kaç bir kelime öÄŸrettiler deÄŸil mi? Bizim ilk mürÅŸidimiz annelerimiz ve babalarımızdır oÄŸlum.

Åžöyle devam etti:
- Ninni söylerken, annelerimiz “Allah” demeyi öÄŸretmiÅŸti bize, öyle deÄŸil mi?
- Evet efendim.

- Masal anlatılırken, “Peygamber efendimiz”i anlatırdı babalarımız.
- DoÄŸru hocam.

- Öyleyse onların kulu kölesi olmamız gerekmez mi oÄŸlum?

Delikanlı mahcup olmuştu.
- Haklısınız efendim, dedi.

Ve elini öpüp ayrıldı huzurundan.
Bir daha da üzmedi onları.